Σήμερα έκλεισα τα 36 μου χρόνια

GEORGE GORDON BYRON

(Τζωρτζ Γκόρντον Μπάυρον 1788-1824)

Άγγλος ποιητής. Γεννήθηκε στο Λονδίνο από πλούσια οικογένεια ευγενών στα 1788 και άρχισε να γράφει από πολύ μικρός.[...} Ποιητής εμπνευσμένος, μεγαλοφυής και φαντασιώδης, ορμητικός και ασυγκράτητος επαναστάτης.[...] Ο Μπάυρον ήρθε στην Ελλάδα με την απόφαση να πολεμήσει στο πλευρό των Ελλήνων, και να πεθάνει για την ανεξαρτησία τους στο πεδίο της μάχης. Ένας αντάξιος θάνατος τον ηλέκτριζε. Μα η Μοίρα, που τόσες φορές την προκάλεσε και την περιφρόνησε, σκληρή, του αρνήθηκε αυτό το τέλος. Και ο ποιητής προτού λάβει μέρος σε μάχη, πέθανε στο Μεσολόγγι από ένα κοινό πυρετό περιστοιχισμένος από τα θρυλικά παλληκάρια του 21. Μεταφέρθηκε νεκρός στην πατρίδα του, με μόνη δόξα, τους θρήνους και την παντοτινή αγάπη των Ελλήνων. Από τότε ο ποιητής Τζώρτζ Γκόρντον Μπάυρον έγινε για τους Έλληνες ο "Βύρων" κι αυτό το όνομα αγαπήθηκε και διαδόθηκε στην Ελλάδα όσο κανένα άλλο ξένο. Ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Βαλαωρίτης κι όλοι σχεδόν οι Έλληνες ποιητές, τον ύμνησαν με ποιήματα, και στη λαϊκή συνείδηση και φαντασία αποτέλεσε και αποτελεί θρύλο αναπόσπαστο με την Ελληνική επανάσταση.[...]

[...] Όμως το φαινόμενο "βυρωνισμός", φαινόμενο ρώμης και ευφορίας, επέδρασε γόνιμα έξω από την Αγγλία και σε ποιητές κορυφαίους όπως τον Γκαίτε, τον Χάινε, τον Πούσκιν, τον Λέρμοντωφ, τον Μόντι κ.α., γιατί αποτελούσε κατά ένα τρόπο την έκφραση της εποχής, μιας εποχής, κατά την οποία οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι ένοιωθαν την ανάγκη να λύσουν κάθε δεσμό με τις πολιτικές, ηθικές και κοινωνικές δυνάμεις, που είδη η Γαλλική Επανάσταση είχε προσβάλει και υπονομεύσει.

Γι' αυτά όλα, μπορεί να ειπωθεί πως το αριστούργημα του Μπάυρον είναι η ζωή του και ο θάνατός του στη Ελλάδα. 

Σήμερα έκλεισα τα 36 μου χρόνια

Είναι καιρός αυτή η καρδιά ατάραχη να μείνη 
αφού τις άλλες έπαψε καρδιές να συγκινή.
Κι ως τόσο, αν κι ανήμπορος ν' αγαπηθώ σαν πρώτα,
ν' αγαπήσω κι άλλο λαχταρώ.

Οι μέρες που μ' απόμειναν σαν κίτρινο είναι φύλλο
φύγανε πια του έρωτα τ' άνθια και οι καρποί.
Ο σκώληκας και το χτικιό και το κρυφό μαράζι
τούτα μου μείναν σύντροφοι πιστοί...

Μα δεν πρέπει με τέτοιο τρόπο και σ' αυτό το χώμα
παρόμοιες σκέψεις να μου ταράζουν την ψυχή, 
τώρα που η δόξα το μνήμα ηρώων στολίζει
και στεφανώνει ηρώων κεφαλές.

Το σπαθί το λάβαρο, να το πεδίο μάχης!
Τη δόξα και την Ελλάδα τριγύρω μου κοίτα!
Ο Σπαρτιάτης στην ασπίδα του πάνω φερμένος
δεν είχε πιο μεγάλη λευτεριά!

Ξύπνα! (δε λέω τώρα ξύπνα στην Ελλάδα, τι έχει 
ξυπνήσει από καιρό!) 

Ξύπνα! εσύ ψυχή μου! Σκέψου μέσ' από ποιους 
το αίμα της ζωής σου  προς την αρχέγονη λίμνη κυλάει
και δώσε ένα τέλος γοργό!

Πνίξε τα πάθη που ξυπνούνε πάλι στην ψυχή σου,
ανάξιε της αντρικής ζωής! Για σένα 
της ομορφιάς χαμόγελα και θυμωμένο βλέμμα
αδιάφορα από σένα πρέπει νάναι.

Σαν κλαις τα χαμένα σου νιάτα τότε τι ζης;
Του τιμημένου θάνατου η χώρα να την!
Σήκω κι όδεψε στου πολέμου τους κάμπους
και δοσ' τη στερνή σου πνοή!

Ζήτησε εκείνο που λίγοι ζητούν και πολλοί το βρίσκουν,
ένα τάφο στρατιώτη, καλύτερος τούτος θάναι για σε,
και κοίτα γύρω, διάλεξε το δικό σου τον τάφο
και γύρε στερνή γαλήνη να βρείς. 

                                                Μεσολόγγι 22 Ιαν. 1824

  George Gordon Byron    (Τζωρτζ Γκόρντον Μπάυρον)

......................................................................................................
(Ποίημα από τη «Νέα Παγκόσμια ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ», τόμ. Γ΄

σελ. 1025-1027. Εκδ. "Διόσκουροι"-Αθήνα   «Ρίτας Μπλούμη-Ν. Παπά»)