ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
1859 - 1943
και κάτι ολόγυρα σαν του Υμηττού το μέλι,
βγαίνουν αμάραντ’ από μάρμαρο τα κρίνα,
λάμπει γεννήτρα ενός Ολύμπου η θεία Πεντέλη.
βγαίνουν αμάραντ’ από μάρμαρο τα κρίνα,
λάμπει γεννήτρα ενός Ολύμπου η θεία Πεντέλη.
Στην Ομορφιά σκοντάβει σκάφτοντας η αξίνα,
στα σπλάχνα αντί θνητούς θεούς κρατά η Κυβέλη,
μενεξεδένιο αίμα γοργοστάζ’ η Αθηνά,
κάθε που τη χτυπάν του δειλινού τα βέλη.
Της ιερής ελιάς εδώ ναοί και οι κάμποι
ανάμεσα στον όχλο εδώ που αργοσαλεύει
καθώς απάνου σ’ ασπρολούλουδο μια κάμπη,
ο λαός των λειψάνων ζη και βασιλεύει
χιλιόψυχος το πνεύμα και στο χώμα λάμπει
το νιώθω με σκοτάδια μέσα μου παλεύει.
Κωστής Παλαμάς
.................................................................................................................................................
Η ελληνική ποίηση, σελ. 229, ΚΔ. ΣΟΚΟΛΗ , ποίημα από την ενότητα «η ασάλευτη ζωή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου