ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΡΑΤΟΣ
Στην Ανέμη του Ήλιου
Παρατίθεται το ποίημα με τίτλο "Στην Ανέμη του Ήλιου" από την ενότητα ΙΑ' Οι καιροί που δε σεβαστήκαμε.
Στην Ανέμη του Ήλιου
Σκιά πλανιέται σε μέγα κενό,
σε εκκενώσεις βροντών και αστραπών
φορτωμένη όλα τα δόκιμα και αδόκιμα
των αιώνων!
Το Όνειρο έγινε ελπίδα απέλπιδα,
μετοίκισε μέσα σ’ ένα σμήνος ψυχές
στου Άδη τα δώματα!
Εκεί κάτω στων Σκιών το ζόφο
σαν σιντριβάνι δακρύων ψυχές αιμάσσουσες
ποτίζουν τα κρίνα τα ανθρώπινα.
Καρτέρι θανάτου έστησαν οι μέρες
στις σκοτεινές φωλιές του νου μας..
κι ο Χρόνος έσβησε των σηματωρών τα βήματα
τα ελπιδοφόρα!
Τώρα Οργή οργώνει τις ψυχές μας
και τ’ άροτρα χαρακώνουν των ημερών
την ευτυχία την πρότερη..!
Πόσες θύμησες αγάπης και συμπόνιας ..
Πόσοι αγώνες για του ανθρώπου τα ψηλά Ιδανικά!
Πόσο αίμα χυμένο
για ιδέες, αξίες κι αρχές!
Όλα στάχτη απ’ των βαρβάρων το πέρασμα!
Πόλεμοι, μνημόνια, πείνα και θάνατος..
Σφραγίδα στις ζωές και το Νου μας!
Κι η τροχαλία του Κόσμου γυρίζει
τρίζοντας, σκουριασμένη, ξεχασμένη
στης σκουριάς της την ταπεινωμένη όψη!
Μόνη ελπίδα.. του Ήλιου το νήμα
το τυλιγμένο στην ανέμη των πραγμάτων..
γυρίζει την Τροχαλία του Κόσμου
δίνοντας ελπίδα ζωής στη μνήμη του «γίγνεσθαι»!
Ποιος αετός δυσθεώρητος
θα ξεκρεμάσει την αγχόνη, θα ραμφίσει το θάνατο
κι απ’ το αίμα του ν’ αναστηθούν τα Κρίνα,
τα ανθρώπινα!
(Σελίδα 118)
Σωκράτης Μελισσαράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου