Александр Блок
Αλεξάντρ Μπλοκ
Αλεξάντρ Μπλοκ
(1880 - 1921)
Ο Александр Блок (Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπλοκ), γεννήθηκε το 1880 στην Πετρούπολη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Κατά πολλούς είναι από τους μεγαλύτερους Συμβολιστές της Προεπαναστατικής Ρωσίας.
Ο ίδιος ο ποιητής θεωρούσε ότι το ποίημά του "Οι Δώδεκα" πως ήταν το αριστούργημά του. Υπήρξε από τους μεγάλους λυρικούς ποιητές μετά τον Αλέξανδρο Πούσκιν. Άφησε το στίγμα του στη Ρωσική ποίηση ανοίγοντας νέους δρόμους ύφους, νεοτερισμού και λεκτικής έκφρασης. Ο Γκόρκι στέλνοντας επιστολή στον Ανατόλι Λουνατσάρσκι έγραψε: "Ο Μπλοκ είναι ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας..." Από την ποίηση τού Μπλοκ εμπνεύστηκαν πολλοί Ρώσοι σκηνοθέτες.
Κατ' επιλογή αναφέρουμε τα έργα: "Φάμπρικα" 1903, "Η πόλη" 1904-1908, "Μάσκα από χιόνι", "Οι Δώδεκα" 1918.
Οι dromoi logotexnias, φιλοξενούν δύο ποιήματα του μεγάλου Ρώσου ποιητή.
1
Στρόβιλοι από χιόνι
Στρόβιλοι από χιόνι
σβήνουν κάθε ίχνος.
Η αυγή απαλή
μας ξυπνά απ' τον ύπνο.
Αστραπές στο πλάτος
τ' ουρανού μας λάμπουν.
Μαλακό το πάθος
λίκνισμα στους κάμπους.
Κουρασμένα πλήθη
πάλι θ' ακλουθήσω
τη λευκή Κυρία
ίσως συναντήσω..
2.
Στη γωνιά του ντιβανιού
Τα δαυλιά μέσα στο τζάκι
Έσβησαν για δες.
Πόσες έσβησε ο αγέρας
πυρκαγιές...
Πόσα η θάλασσα καράβια
κατάπιε, ναι.
Πόσοι γλάροι κλαιν' στο κύμα,
αχ καημέ!
Χάθη ο ήλιος απ' τον κόσμο
και το ξέρω, ωιμέ.
Είμαι ποιητής, καρδιά μου:
πίστεψε σ' εμέ.
Όσα παραμύθια θέλεις
να σου πω
Κι όσες μάσκες μου ζητήσεις
θα φορώ.
Πού σκιές παίζουνε τόσες
όσες μέσα εδώ;
Που παράξενες εικόνες
νά βρω αλλού μπορώ;
Γονατίζω πάντα κι όπου
είσαι συ
Κι απ' το χέρι μου άνθος πέφτει
σα βροχή.
Ο Александр Блок (Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπλοκ)Οι dromoi logotexnias, φιλοξενούν δύο ποιήματα του μεγάλου Ρώσου ποιητή.
1
Στρόβιλοι από χιόνι
Στρόβιλοι από χιόνι
σβήνουν κάθε ίχνος.
Η αυγή απαλή
μας ξυπνά απ' τον ύπνο.
Αστραπές στο πλάτος
τ' ουρανού μας λάμπουν.
Μαλακό το πάθος
λίκνισμα στους κάμπους.
Κουρασμένα πλήθη
πάλι θ' ακλουθήσω
τη λευκή Κυρία
ίσως συναντήσω..
2.
Στη γωνιά του ντιβανιού
Τα δαυλιά μέσα στο τζάκι
Έσβησαν για δες.
Πόσες έσβησε ο αγέρας
πυρκαγιές...
Πόσα η θάλασσα καράβια
κατάπιε, ναι.
Πόσοι γλάροι κλαιν' στο κύμα,
αχ καημέ!
Χάθη ο ήλιος απ' τον κόσμο
και το ξέρω, ωιμέ.
Είμαι ποιητής, καρδιά μου:
πίστεψε σ' εμέ.
Όσα παραμύθια θέλεις
να σου πω
Κι όσες μάσκες μου ζητήσεις
θα φορώ.
Πού σκιές παίζουνε τόσες
όσες μέσα εδώ;
Που παράξενες εικόνες
νά βρω αλλού μπορώ;
Γονατίζω πάντα κι όπου
είσαι συ
Κι απ' το χέρι μου άνθος πέφτει
σα βροχή.
..............................................................................................
1 & 2. "Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία", Ρίτας Μπούμη - Ν. Παπά, Τόμ. ΣΤ΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου