Ποιητές της Παλατινής Ανθολογίας

ΠΑΛΑΤΙΝΗ  ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

περιλαμβάνει ποιήματα της ελληνικής κλασικής περιόδου, της αλεξανδρινής, της ρωμαϊκής και χριστιανικής (από το 600 π.Χ. μέχρι το 900 μ.Χ.). Είναι όλα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, 

Nicolas Poussin 1594 - 1665 , Et in Arcadia 
ego Αρχαίοι Αρκάδες διαβάζουν επίγραμμα

από ελληνομαθείς της αλεξανδρινής, ρωμαϊκής και βυζαντινής εποχής. Τα επιγράμματα μιλούν για τη ζωή των ανθρώπων : Την αγάπη τον έρωτα, το παιχνίδι, την ανδραγαθία, τη σάτιρα, το θάνατο τη μεταφυσική διάσταση.. και ότι έχει σχέση με τον ανθρώπινο βίο!

ΔΙΟΔΩΡΟΣ  Ο  ΣΙΝΩΠΕΥΣ

(Δ΄αιώνας π. Χ.)

Ποιητής. Λίγα είναι γνωστά για το βίο του. Έγραψε αξιόλογες κωμωδίες. Επιγράμματά του διασώθηκαν στην "Παλατινή Ανθολογία".

Το μνήμα του Θεμιστοκλή

Μνήμα φιλόξενο έχει δώσει η Μαγνησία, ιδέστε!
τι, την πατρίδα του κι αν λύτρωσε από τους Μήδους, όμως
εδώ, βρήκε ο Θεμιστοκλής να τον σκεπάσει χώμα!
Μάταια η αρετή, στη γη αυτή, το γέρας θα προσμένει!  (σελ. 232)

(Παλατινή Ανθολογία, VI, 74)

                                                     *******

                                     ΛΕΩΝΙΔΑΣ  Ο  ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΣ 

                                       (300 - 250 περίπου π. Χ.)

Ποιητής επιγραμματοποιός. Έζησε την εποχή που οι Ρωμαίοι καταλάμβαναν τη Νότια Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα). Ο Λεωνίδας αντιπροσώπευε ένα πολιτισμένο κόσμο και μπροστά στην απειλή της Ρώμης, μιας δύναμης βάρβαρης γι' αυτόν, έφυγε από τον Τάραντα, για να πλανηθεί εξόριστος και φτωχός σε τόπους όπου μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Ήταν ποιητής μορφωμένος και έμπειρος στη στιχουργική. Σε πολλά επιγράμματά του εμπνέεται από το φτωχόκοσμο του μόχθου. Τη ρεαλιστική τέχνη του τη διδάχτηκε από την Τεγεάτιδα Ανύτη. Πολλά επιγράμματά του διασώθηκαν στην Παλατινή Ανθολογία. Επηρέασε βαθιά τους μεταγενέστερους επιγραμματοποιούς.  (σελ. 232)

Αυτοβιογραφία

Από της Ιταλίας τη γη είμαι μακριά.. κι ακόμη

από τον Τάραντα, γλυκειά πατρίδα μου που εστάθη!

κι είναι πικρόν αυτό, πιο κι απ' το θάνατον ακόμη.

Όμως αντάλλαγμα γι' αυτή την πίκρα οι Μούσες μού 'χουν

δώσει.. κι έτσι του Λεωνίδα τ' όνομα δεν 'σβύστη!

τα χαριτόβρυτα τα δώρα των Μουσών για πάντα 

τη δόξα μου θα διαλαλούν σ' όλης της γης τα μάκρη!   (σελ. 233)

(Παλατινή Ανθολογία, VII, 715)

                             *

Για το Διογένη 

Του Άδη , θλιβερέ υπηρέτη εσύ, που με τ' ακάτι

το σκοτεινόχρωμο περνάς Αχέροντα το ρέμα,

δέξου κι εμέ κοντά - κι ας είναι βαρυφορτωμένο

από το πλήθος των νεκρών - τον κυνικό Διογένη.

Ένα μαντύα, ένα δισάκι, ένα ραβδί, κι ακόμη 

- ναύλο για το ταξίδι μου - τον οβολό μου φέρνω.   (σελ. 233)

(Παλατινή Ανθολογία  VII, 67) 

                            *

Ετοιμασία για ταξίδι

Ήρθε ο καιρός για τα ταξίδια, ιδές: τα χελιδόνια

έχουνε φτάσει και λαλούν κι η αύρα πνέει με χάρη

κι οι κάμποι ανθοπλημμύρισαν κι η θάλασσα έχει πέσει,

που ανάδευε με λύσσα ως χτες, τα μαύρα κύματά της.

Καιρός να λύσεις τα σκοινιά την άγκυρα να σύρεις

και τα πανιά σου ορθάνοιχτα να υψώσεις τώρα, ω ναύτη!

Αυτά σου μηνάει ο Πρίαπος, του λιμανιού ο προστάτης,

που ούριους ανέμους σου εύχεται πάντα μαζί σου νά 'χεις!   (σελ. 233)

(Παλατινή Ανθολογία, X, 1)

Διόδωρος ο Σινωπεύς

Λεωνίδας ο Ταραντίνος

................................................................................................................................................................
Από τη "ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ" της Ρίτας Μπούμη - Ν. Παπά, Τόμος Α΄, σελ. 232-233, Εκδόσεις "Διόσκουροι" Αθήνα