Άκουσε την κιθάρα μου

ΑΓΓΕΛΟΣ  ΓΟΝΤΙΚΑΣ

Συγγραφέας-Ζωγράφος

Γράφει ο Σωκράτης Μελισσαράτος

(Ποιητής)

Ο Άγγελος Γόντικας γεννήθηκε στην Πάτρα.Έχει σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών  Folkswangshule, Ντεκόρ - Σχέδιο - Ζωγραφική και Γραφικές Τέχνες στο ESSEN της Δ. Γερμανίας. Από το 1963-1965 διατηρούσε λιθογραφείο offset (όφσετ) στα Πατήσια με τη φίρμα OFFSETGRAFIKER-ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΣ.

Είναι μέλος της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (Ε.Ε.Λ.) Πίνακές του κοσμούν πολλές ιδιωτικές Συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.  

Έχει γράψει δύο (2) ποιητικά βιβλία, πέντε (5) θεατρικά έργα και έξι  (6) μυθιστορήματα. 

Το εικαστικό του έργο έχει επαινεθεί από τη γραφίδα των Ειδικών, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων της πατρίδας του και παρουσιάστηκε σε αίθουσες γνωστές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς από τους ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών που έχουν μιλήσει και γράψει με τα καλύτερα λόγια, για το έργο και τη διαδρομή του εκλεκτού Ανθρώπου, Ζωγράφου και Συγγραφέα στις Τέχνες και τα Γράμματα: τη συγγραφέα Βούλα Διαμιανάκου, τον κριτικό Β. Κουντουρίδη, τον ποιητή Σωκράτη Μελισσαράτο, τον συγγραφέα, πολιτικό και Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Βύρωνα Πολύδωρα, τη συγγραφέα Ντίνα Βλάχου...

Στη γραφή του η ευαισθησία, η καλή προαίρεση προς το συνάνθρωπο, ο πόνος και η αγάπη είναι διάχυτα από μια ψυχή πλημμυρισμένη από όμορφα ανθρώπινα αισθήματα και συναισθήματα! Ενδεικτικό είναι το ποίημα από το έργο του ΣΤΙΧΟΣ-ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ-ΠΟΙΗΣΗ, με τίτλο "Άκουσε την κιθάρα μου" σελ.  22.     

Δεν θέλω σε σένα ποτέ ποτέ,

γράμματα που πονάν να γράφω,

τα χείλη σου να μην μουσκεύουνε 

από τα δάκρυα που στάζω.

Καρδιά μου χαμένη άκου με,

αηδόνι λαβωμένο,

για σένα κλαίει η κιθάρα μου, 

πουλάκι μου χαμένο. 

Έλα γλυκιά μου κάτσε κι άκουσε,

είν' η φωνή της σιωπής μου,

πες ένα γεια σ' αυτό το χωρισμό,

μεγάλο λάθος της ζωής μου.

Καρδιά μου χαμένη άκου με,

αηδόνι λαβωμένο,

για σένα κλαί(ει) η κιθάρα μου,

πουλάκι μου χαμένο.

Η κιθάρα του είναι το μέσον που παντρεύει ο καταξιωμένος ζωγράφος, ποιητής και μουσικός το στίχο, τον ήχο της μελωδίας, τα χρώματα της φύσης, τις ανθρώπινες μορφές με τον ανθρώπινο πόνο αλλά και τη χαρά. Είναι αυτή η έκφραση συναίρεσης-ταύτισης των Ψιθύρων της Φύσης με την ψυχή του Κόσμου!  

Άφησα τελευταίο το εικαστικό έργο του, γιατί ο σκεπτόμενος άνθρωπος βλέποντάς το και μελετώντας το καταλαβαίνει ότι αυτό είναι η πηγή που τροφοδοτεί την ευαίσθητη ψυχή τού καλλιτέχνη και ποιητή, με όλα τα όμορφα αισθήματα και συναισθήματα που αποτυπώνονται στη γραφή του!

Στη ζωγραφική του Άγγελου Γόντικα αβίαστα διακρίνουμε ως κύριο χαρακτηριστικό τα ζωντανά χρώματα, κυρίως τα βασικά. Οι συνθέσεις του ως επί το πλείστον απεικονίζουν τα φυσικά χαρακτηριστικά των εξωτερικών χώρων. Σ' αυτή την περίπτωση δίδεται μεγάλη έμφαση στην πραγματικότητα, δηλαδή στην πραγματική υφή και ειδή, τόσο των πραγμάτων, όσο και στη φυσική αποτύπωση του φωτός! Αυτό ακριβώς το γεγονός μας παραπέμπει από πλευράς Τεχνοτροπίας στον Ιμπρεσιονισμό, (impessionisme) ο οποίος ξεκίνησε από τη Γαλλία κατά τα μέσα του 19ου αιώνα με Εκφραστές τους ζωγράφους: Κλοντ Μονέ, Πιέρ Ωγκύστ Ρενουάρ και ο Άλφρεντ Σίσλεϋ. Τους πρωτοπόρους ακολούθησαν ο Έντουαρτ Κανέ, ο Έντγκαρτ Ντεγκά και αργότερα ο Πωλ Σεζάν.

Ο Άγγελος Γόντικας, άξιος συνεχιστής της Τεχνοτροπίας των μεγάλων Ιμπρεσιονιστών ζωγράφων με τα έργα του αλλά και με την εκλεπτυσμένη γραφίδα του, μας καθιστά διαχρονικά κοινωνούς των μεγάλων αρχών, αξιών και ιδεωδών του Ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος!

Άγγελε Γόντικα σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου 

στα Ελληνικά Γράμματα και τις Τέχνες!

Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 2019               

Σωκράτης Μελισσαράτος

.........................................................................................................   
Πίνακας του Άγγελου Γόντικα.

Φορωνίς

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας

"Φορωνίς" 

(Ἐπύλλιον) 

‘Αναστήλωσις Γιώργος Πετρόπουλος 

[Ἀνασύστασις του ’απωλεσθέντος ἤδη ἀπό τήν ἀρχαιότητα ὁμωνύμου ἔπους, βάσει τοῦ κειμένου τοῦ Ι.Θ. Κακριδή εἰς τό βιβλίον του "Προομηρικά, Ὁμηρικά, Ἡσιόδεια" (Ἀθήνα 1980) σελίδες 50-58] 

                              Α'

[Τῆς Μνημοσύνης κόρη Σύ, στεφανηφόρα Μούσα, 

τραγούδησε γιά τά ἐσθλά τοῦ Φορωνέως ἔργα 

τοῦ ποταμοῦ τοῦ Ἴναχου καί τῆς Μελλίας τέκνον, 

ὅπου γενάρχης τῶν θνητῶν καλεῖται ὑπό πάντων 

και ’απείρας προσέφερε βροτοῖς εὐεργεσίας].                5 

                              Β' 

Ὅταν ὁ Ζεύς βασίλευεν ἐπί τῆς γῆς ἀκόμη 

εἰς βίον Παραδείσιον οἱ ἄνθρωποι ἐζοῦσαν, 

ἐλεύθεροι κι ἀνέφελοι ἐκ τῶν δεινῶν του κόσμου, 

μονήρεις τε καί εὐτυχεῖς εἰς δάση σκιωμένα 

ἐν ἁρμονία θεϊκῆ, γλώσσαν λαλοῦντες μίαν, 

ἐνῶ εἰρήν’ ἠπλώνετο ἐπί τῆς οἰκουμένης 

κι ὅλοι πατέρα ἔλεγαν τον θεῖον Φορωνέα, 

ἀφοῦ αὐτός ἐγέννησε τά πλήθη τῶν Ἑλλήνων.             13

                              Γ΄

Ὅμως οἱ σκόρπιοι ἄνθρωποι ἦτο βεβαία λεία 

ὅλων τῶν ἄγριων θηρῶν εἰς δάση ελοχευόντων 

 δι' ’ὁ καί ὁ τηλεκτειτός ὁ Φορωνεύς ἐσκέφθη
τό πρῶτον εἰς συνοικισμούς πάντες νά μεταγάγη 

καί ἔτσι ἀσφαλέστερον τόν βίον νά διάγουν.                18 

Ἀνέβη εἰς τόν οὐρανόν κι ἐκεῖ τό πῦρ λαμβάνων 

τό σκότος ἐδιέλυσε μελανηφόρου νύκτας. 

Ἀλλά καί πόλιν οἴκησε: τό φημισμένον Ἄργος, 

γιά τό ὁποῖο μάλωσαν ὁ Ποσειδῶν κι ἡ Ἥρα 

ποιός πολιοῦχος θά γενῆ. Ποιός θά γενῆ προστάτης. 

Κριταί τόν Ἀστερίωνα, τόν Κηφισσό κι ἐκεῖνον 

ὤρισαν οἱ ἀθάνατοι σ' αὐτήν τήν διαμάχην 

εἰς τήν ὁποίαν ἡ θεά νίκησε κατά κράτος. 

Γι' αὐτήν, λοιπόν, ‘ὁ Φορωνεύς πρῶτο ναό ιδρύει 

καί τῆς συζύγου τοῦ Διός θεσπίζει τήν λατρείαν 

προσφέροντας θυμίαμα κι αἱματερές θυσίες.                 29

                             Δ'

Ὁπόταν τ' Ἄργος τό κλεινόν εἰς πληθυσμόν αὐξάνει 

ωκύπους σπεύδει ὁ Ἑρμῆς νά κάνη μετοικήσεις 

εἰς τάς ἠπείρους ἅπασας, εἰς ὅλον τόν πλανήτην. 

Ὅμως τάς γλώσσας μπέρδεψε κι ἀσυνεννοησία 

ἐπικρατεῖ εἰς τούς λαούς κι ἐκ ταύτης ἡ ἀμάχη 

γιά κατοχήν βοσκότοπων, κοιλάδων καί ὑδάτων.

Ἐκ τούτου δέ ὁ Φορωνεύς τά ὄπλα ἐφευρίσκει. 

Ἄλλά κι ἡ ’εν ταῖς πόλεσιν κρατοῦσα ἀστασία

τῶν πολιτῶν, πού μάχονται πρός ἴδιον συμφέρον,

τόν θαυμαστόν Διϊφιλον, γιά τό χρυσόν τό γένος,

ἔδοξε δικαστήρια καί νόμους νά ὁρίση.                        40

                             Ε'

Αὐτά ἰδών τά χαλεπά ὁ ἄναρχος Κρονίδης 

πολύ δυσαρεστήθηκε. Ἡ πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου 

ἦτο αἰτία κι ἀφορμή τήν γῆ νά παρατήση 

κι εἰς τοῦ Ὀλύμπου τά λαμπρά τά δώματα ν' ἀνέβη, 

διάδοχον ἀφήνοντας ἐδῶ τόν Φορωνέα.                       45

                             Ζ'

Κι ὁ Φορωνεύς, πού ἔζησε πολλές χιλιάδες χρόνια 

δέν ξέρομεν πώς πέθανε, τό μνῆμα του πού κεῖται, 

ἄν καί γενάρχης ἔγινε στῶν Ἀτρειδῶν τόν οἶκον 

καί τ' Ἄργος νά σεμνύνεται ὡς πιό ἀρχαία πόλις. 

Ἔτσι τό θέλησεν ὁ Ζεύς, ὁ νεφεληγερέτης.                   50


Γιώργος Πετρόπουλος

..............................................................................................................

Σημειώσεις

Ἡ "Φορωνίς" ἀποτελεῖ τήν Ἑλληνικήν βίβλον γεννέσεως" κατ' ἀντιδιαστολήν πρός τήν ἑβραϊκήν. Τό ἐντός ἀγκύλης εὐρισκόμενον Α' ἀποτελεῖ τό εἰκαζόμενον προοΐμιον τοῦ ἐπυλλίου, κατ' ἀναλογίαν τῶν Ὁμηρικῶν προοϊμίων. Τό ἔπος αὐτό, τό ὁποῖον ἦτο μικρόν εἰς τήν ἀρχαιότητα, ἐχάθη λίαν ἐνωρίς. Ἡ ἐνταύθα δέ διαίρεσίς του ἐγένετο βάσει τῶν παρατηρήσεων τοῦ ἀειμνήστου Ι.Θ.Κακριδή.