Σε δάσος απείρου

       

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ

(Ποιητής)

    Ο Γιάννης Τσούτσιας γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Οι συλλογές του: "Δεκατρία Φεγγάρια και μία Πανσέληνος" και Ευδόκιμα, Αδόκιμα και Επίορκα", βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του τμήματος Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Σορβόνης.

Από το 2013 είναι μέλος της Ένωσης 

Ελλήνων Λογοτεχνών. Από το (2014-2018 ήταν μέλος του Δ. Σ.).

Το 2016 στο πλαίσιο του Έτους Ελληνορωσικής Φιλίας, το Ρωσικό Προξενείο στην Αθήνα, σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, παρουσίασε το έργο του στο Ρωσικό Πολιτιστικό και Επιστημονικό Κέντρο στο Ψυχικό.

    Το 2018  η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών του απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο Πνεματικής Αξίας Α΄ Τάξεως. 

Το 2018 έγινε μέλος της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ. 

Το 2019 Α΄ Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή: Επίλογοι Συμφωνηθέντων Προλόγων, από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.

***

Οι dromoi Logotexnias, φιλοξενούν τέσσερα ποιήματα του Εκλεκτού Ποιητή Γιάννη Τσούτσια, από την Ποιητική Συλλογή "Στα προάστια των τίτλων". 

***

Σε δάσος του απείρου

Στην πλάτη των φύλλων, 

δένδρου άγνωστων καρπών,

χάρτες βροχής,

από νησιά διάφανα,

σταγόνες γίνονται.

Γαλαξίες υγροί,

σε χώρο του χρόνου κλεισμένοι.

Μικρόκοσμοι σκόνης,

δέους και άγνοιας φορείς,

στις άκρες αιωρούνται.

Σε μια απ' αυτές...

από εκεί μέσα γράφω.                          (Σελ. 24)

            ***

Τη λήθη τέμνοντας

Με χορηγό το χρόνο,                                                                                  στοιχειά τα νιάτα.

Η ζωή απουσίες γίνεται...

Δρεπάνια οι σκέψεις,

σε λιμάνια σταθμών,

τις μνήμες θερίζουν.

Σιωπή και μελάνη,

κλειδί η πένα,

πόρτες εικόνων ανοίγουν.

Σπέρματα ανάσας οι λέξεις,

σε απόγευμα σελίδων,

γεννούν τη γραφή.

Σε χάρτινα απόνερα

χρεωμένων στιγμών,

συνοδεία κομμάτων, έρχεστε...               (Σελ. 23)

                       ***

Τα μισά φεγγάρια

Υπηρέτες φυλής αιγίδας ενστίκτων,                                                              ημίγυμνες γεύσεις κορμιών φτερωμένων,                                                    εμπύρετης δίψας ροές ουρανών.

Αυγής νυχτολόγοι θυσίας ονείρων,                                                              χάδια αλμύρας διάδοχων ήλιων,                                                                    όμορες λάμψεις δαιμόνων φωτιάς.

Αφής πειρατές αλφάβητου ήβης,                                                                  νότες λαγόνων λειψής αρμονίας,                                                                άτιτλων ήχων σφραγίδες σκιών.

Μετανάστες σιωπής άκρης χρωμάτων,                                                      πανσέληνου επαίτες αρχαίας γιορτής.     (Σελ. 32)

                     ***

Σε λυκόφως σωμάτων

Σε άκρη νύχτας, πριν οι λέξεις ξυπνήσουν,

εκεί που η σελήνη χάνεται σαν φως από σκόνη,

το κορμί σου κοιτάζω, άρωμα ψιθύρων τυλιγμένο.

Προσκύνημα αφής το χάδι, σε ράγες δίψας,

με ταξίδια ρημάτων μοιράζει του ήχους.

Του άγιου έρωτα φτερά τη σάρκα νοτίζουν.

Λευκές πορείες νυχιών, χαράσσουν το δέρμα,

στροφές ιδρώτα σε μετάξι πόρων λιμνάζουν.

Άνθος μικρής κραυγής, το στήθος μου αγγίζει.

Σε λίκνο φωτιάς, αυγή χειμώνα ενωθήκαμε.

Χρώμα απ' την ψυχή σου θέλω, ευχέλαιο παλμών,

να βάψω τ' όνειρο... που δεν ορίζω...                      (Σελ.  56)

Γιάννης Τσούτσιας