Το Αναπόφευκτο

ΣΩΚΡΑΤΗΣ  ΜΕΛΙΣΣΑΡΑΤΟΣ

(Ποιητής)

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και ΠΟΙΗΣΗ

Οι dromoi logotexnias, παραθέτουν ένα μικρό, αλλά τόσο..ουσιώδες φιλοσοφικό κείμενο του Σωκράτη Μελισσαράτου με τίτλο "Το Αναπόφευκτο"από το  βιβλίο   

Σωκράτης Μελισσαράτος

του Ιστορικού Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γιώργου Πετρόπουλου, "Κριτικά Κείμενα για την Ποίηση του Σωκράτη Μελισσαράτου", σελ. 129, εκδόσεις "ΡΗΣΟΣ", Αθήνα 2017, καθώς και το ποίημα "Στην οργή των αιώνων" από το βιβλίο του ποιητή "Στην Ανέμη του Ήλιου", Ποιήματα & Πεζά, σελ. 29, εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, Αθήνα 2017.

*

Το Αναπόφευκτο 

"Πώς ν’ αποφύγεις το Αναπόφευκτο, πώς ν’ αποφύγεις κάτι μέσα στο οποίο βρίσκεσαι, τόσο αισθητά, όσο και ιδεατά! Πώς να αποκόψεις ή να τεμαχίσεις το «Όλον» αφού είναι αδιαίρετο και είναι ο ίδιος ο Κόσμος - Ουσία, που ορίζει και επιβάλλει ως επιτακτική ανάγκη το Αναπόφευκτο! 

Πώς είναι δυνατόν να το αγνοήσεις ή να το απορρίψεις, όταν αυτό είναι, που οριοθετεί το αισθητό και το ιδεατό, το οποίο ο Νους-Ψυχή σου αναπόφευκτα επεξεργάζεται για να γνωρίσει τον εαυτό του, δηλαδή την ίδια του τη Φύση.!

Το Αναπόφευκτο, είναι συνυφασμένο με το «Επερχόμενο» και δεν μπορεί να συλληφθεί ως κάτι το αισθητό ή το ιδεατό. Πρέπει να εκληφθεί ως μία σχέση αμοιβαίας συνάρτησης με την κίνηση, την αέναη κίνηση, δηλαδή το συνεχές «γίγνεσθαι» του Κόσμου! Το Αναπόφευκτο δεν προσδιορίζεται με λόγια, είναι ανείπωτο και ανείδωτο, άρα δεν ορίζεται, ούτε καθορίζεται από τον άνθρωπο, ούτε και αυτό δύναται να καθορίσει τον εαυτό του! Κινείται αέναα, δεν έρχεται για σένα, για μένα, για τον άλλο, αλλά υπάρχει μετεωριζόμενο μέσα στην Ουσία ενός αείζωου άπειρου Κόσμου, μιας χρονικής Αιωνιότητας και στην κενότητα της συναίρεσης των Πραγμάτων! Εισέρχεται και εξέρχεται των Πραγμάτων αλλάζοντας τη μορφή τους, προσδίδοντάς τους μια άλλη μορφή ενέργειας! Είναι αυτό, που επηρεάζει, διαφοροποιεί, μορφοποιεί και κάνει τη σκέψη σοφία ή ασοφία! 

Μετεωριζόμαστε Αισθητά και Ιδεατά σε Κενό και Πληρότητα και συγκρουόμαστε στο Χωρόχρονο.. «νυν και αεί»! 

Είναι αυτό, που κάνει τον άνθρωπο και όλα τα αισθητά και ιδεατά να πλέουν στους ωκεανούς της ανυπαρξίας και να προσμένουν το αδύνατο να γίνει δυνατό και το απίθανο.. πιθανό, Υπαρκτό!"

                                                                                  *

Στην οργή των αιώνων

Με μια ψυχή άδεια 

τραβάμε για τον παράδεισο.. πόσο φτωχοί..!

Το δρόμο μας σκιάζει σύννεφο, άσχημος οιωνός 

για το Ταξίδι!

Τρέχουμε σε δρόμους σκοτεινούς 

να προλάβουμε τ’ αόρατα,

κρασί γλυκό να πιούμε απ’ το Μέλλον μας!

Αύρα τ’ ουρανού προμηνύουν τα σημάδια

κι εμείς με τη ματιά καρφωμένη στο Άγνωστο

τρέχουμε της άγνοιάς μας να ορίσουμε το σκοπό! 

Τρέχουμε κυνηγώντας την οργή των αιώνων,

που βαραίνει την ψυχή μας!

Το σύννεφο εικόνα άπιαστη, ανύπαρκτη 

καταπίνει του Μέλλοντός μας την ανάσα..

Εμείς, με μια ψυχή άδεια

Ταξίδι αποφασίσαμε ατέρμονο σ’ αθέατους Κόσμους!

Εκεί, που ο χρόνος κατατρώει τους αιώνες

κι οι σκέψεις τρέχουν αδέσμευτες

πάνω σε σύριγμα ανέμων! 

Σκέψεις ολέθρου 

κι ένας άνεμος άγνωστος μας συντροφεύουν

στον Παράδεισό μας..

Ο Νους, άδηλος δημιουργός άβατων τόπων

σε Κόσμο μυστήριο και άυλο 

ασημώνει της ψυχής μας το τρεμούλιασμα!

Πλάστης μορφών και παραδείσων 

κι ο Χρόνος όλεθρος, 

αμείλικτος χαλκευτής αποσύνθεσης 

και διασποράς ονείρων 

μέσα από ένα είδωμα ανύπαρκτο! 

Σωκράτης Μελισσαράτος