Η Γραικιά

Александр Пушкин 

(Αλεξάντρ Πούσκιν)

Πιστή Γραικιά, μην το θρηνείς, καλή μου,

σαν παληκάρι έπεσε λαμπρό
το βόλι του εχθρού κατάστηθα τον βρήκε...
Να σε παρηγορήσω πώς μπορώ;

Μην κλαις, πιστή Γραικιά, το ματωμένο δρόμο
εσύ τον έδειξες, το δρόμο της τιμής
σαν αποχαιρετούσε εσένα και το γιο σας
και σας κοιτούσαμε άφωνοι όλοι εμείς.

Θυμάσαι, τότε ολόρθη, ευτυχισμένη
του 'δειχνες ένα όραμα μπροστά:
Τη Λευτεριά, που ολόισια περπατάει
κι ολόμαυρο ένα φλάμπουρο βαστά.

Σωστός Αριστογείτων, το σπαθί του
με σμύρτα το στολίζει και εξορμά
τυρανοκτόνος πέφτει στον αγώνα
τη Γη και την πατρίδα του τιμά.

Александр Пушкин         (Αλεξάντρ Πούσκιν)
.........................................................................................................................................................
 (Από την "Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία" Τόμ. ΣΤ΄, ΡΙΤΑΣ ΜΠΟΥΜΗ-Ν. ΠΑΠΑ, σελ. 2486
  Εκδόσεις Διοσκουροι).