Στέγη

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΣΠΥΡΕΛΗ

Διδάκτωρ Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Οι dromoi logotexnias, παραθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα με μεγάλη ευαισθησία και βάθος νοημάτων με τίτλο "Σ τ έ γ η", της ποιήτριας και δοκιμιογράφου Χρυσούλας Σπυρέλη, 

Σ τ έ γ η

                           1.
Σπίτι,
σπιτάκι μου, ρίζα στον έλατο
-δυο καμάρες και μια καμαρούλα-
Μόλις βραδιάζει πατάω το μάνταλο
αγγίζω την πόρτα σου ξύλινη νότα
και μπαίνω παιδούλα
Καλώς ήρθες!
μου λες κι ανάβεις τη λάμπα.
Την κοιτώ κρεμασμένη στον τοίχο
λαμπερό λαμπογυάλι
σα μανούλα μικρή ψιχαλίζει τα μάτια.
Τη χαϊδεύω απαλά και με φως αναμμένο
κοιμάμαι.

                            2.

Στην πέτρινη στέγη
νυχτοπούλι βρίσκει ράγισμα και τρυπώνει
Στα μαδέρια τα ξύλινα φτερουγίζει όλη νύχτα.
Προσπαθώ να το φτάσω χοροπηδώντας.
Πέρα δώθε εσύ, πάνω κάτω κι εγώ
- δεν υπάρχει άλλος σ' αυτό το κυνήγι -
Με σβηστό καρβουνάκι στο τζάμι
το πρωί ζωγραφίζω σκιές κι επιστρέφω
αργά στο χαμένο μου χρόνο.

Χρυσούλα Σπυρέλη
.............................................................................................................................................
Αναδημοσίευση από το περιοδικό "ΑΙΤΩΛΙΚΑ", τεύχος 27ο , σελ. 392, Β΄ εξάμ. 2016.