Ο δ υ σ σ έ α ς

ALFRED TENNYSON

(1809-1892)

Ο ALFRED TENNYSON   (Άλφρεντ Τεννυσον), είναι Άγγλος ποιητής. [...]Σπούδασε στο Κολέγιο Τρίνιτυ του Καίμπριτζ κι από παιδί άρχισε να γράφει στίχους... δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο "Ποιήματα" (1827). [...]Στα 1830 εξέδοσε μια δεύτερη ποιητική συλογή με τον ίδιο τίτλο, επηρεασμένη στο σύνολό της από τους Μπάϋρον, Μουρ και Σκώτ και στα 1833 την τρίτη του ποιητική συλλογή με το μόνιμο πια τίτλο "Ποιήματα" [...]  

Στα 1842 εμφανίζεται με δύο ποιητικές συλλογές μαζί, με τον ίδιο πάντα τίτλο, που έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από την αγγλική κριτική. Σ΄αυτά τα βιβλία του περιλαμβάνεται και το πασίγνωστο ποίημά του "Οδυσσέας"[...] Πέραν των ανωτέρω έγραψε και άλλες ποιητικές συλλογές, καθώς και "ιστορικά δράματα πατριωτικά και θρησκευτικά άτυχα θεατρικά έργα, απ΄τα οποία καλύτερο θεωρείται ο "Αρόλδος και που όμως δεν παύει να είναι ένα κακό αντίγραφο του "Άμλετ" του Σαίξπηρ.   

Στην εποχή τους τα ποιήματα του Τέννυσον αγαπήθηκαν εξαιρετικά, και γι' αυτά ο συγγραφέας τους ανακυρίχτηκε "Δαφνοστεφής ποιητής" της Αγγλίας και ονομάστηκε Λόρδος, που για πρώτη φορά γινόταν σε Άγγλο ποιητή. Πέθανε σε βαθιά γερατιά στα 1892.[...] 

Ωστόσο η δικαιότερη κρίση για τον Τέννυσον θα ήταν, πως το έργο του συγκρινόμενο μ' εκείνο του Σέλλεϋ και του Κήτς, είναι σαν κήπος πλάϊ σε φυσικά τοπία.[...]   

Οι dromoi logotexnias, παραθέτουν αποσπάσματα από το ποίημα  με τίτλο: 

                  Οδυσσέας.

Τι αξίζει αν στην ατάραχη γωνιά μου

Σαν οκνός βασιλιάς στέκω στο πλάγι

Γριάς συντρόφισσας, και σωστά μοιράζω 

Το δίκιο στους ανθρώπους,

Που τρώνε θησαυρίζουν και κοιμούνται,

Και δε με νοιώθουν! Δεν μπορώ να πάψω

Να γυροφέρνω πάντα σε ταξίδια..

Θέλω να πιω της ζωής τη στερνή στάλα.

Εχάρηκα πολλά, πολλά έχω πάθει

Μονάχος μου ή με όσους μ΄ αγαπούσαν

Ποτέ σε ξένη γη, ποτέ στα μάκρη

Σκοτεινού πολυκύμαντου πελάγου.

Τ΄ όνομά μου εδιαλάλησεν η Φήμη

Κ΄η αχόρταγη καρδιά καινούριο πόθο

Παντα γρικάει, κι ας έμαθα, κι ας είδα

Σε άλλες χώρες πως ζουν, πώς κυβερνάνε.
Κι εγώ στερνός δεν είμαι, αφού με σέβας
Με δέχτηκαν παντού κ΄έχω γνωρίσει 
Της μάχης το μεθύσι, πολεμώντας 
Με τους όμοιους μου μόνο, μες στους κάμπους
Τους βοερούς κι ανεμόδαρτους της Τροίας.
Κ' είμαι εγώ καθετί που μούχει τύχει,
Κι ό,τι είδα κι ό,τι ξέρω τώρα μοιάζει 
Με αψιδωτή στοά, που ανάμεσό της
φαίνεται κόσμος άγνωστος, μα πάντα
Σαν σιμώσω τα σύννεφα ξεφεύγουν...
Είναι άγνωμος ο πόθος που γυρεύει
Να βρη τέλος κι ανάπαψη, σαν όπλο
Που δεν αστράφτει πλια κι απορριγμένο
Σκουριάζει. Όχι, δε ζη όποιος αναπνέει
Μονάχα. Δεν αξίζει στριμωγμένοι
οι άνθρωποι νάναι, ο ένας κοντά στον άλλο.
Κι΄αν τώρα ζωή λίγη μου απομένει, 
Μα και μιαν ώρα μόνο σαν μπορέσεις 
Απ΄την αιώνια τη σιγή ν΄ αρπάξης
Πολλά πράγματα νέα θα δης, θα μάθης!

................................................................

Ω, ναύτες, που με ανδρεία ψυχή μαζί μου
Στις έγνοιες, στους αγώνες και στους κόπους
Δεχτήκατε με χαμογιέλιο πάντα,
Μ΄ ελεύθερη καρδιά και περηφάνεια, 
Κι΄αν έλαμπαν τα ουράνια ή κι αν βροντούσαν
Είμαστε γέροι, αλλά δεν απολείπουν
 Από τα γερατειά το χρέος κι΄η δόξα.
Όλα τα κόβει ο θάνατος. Μα τώρα, 
Πριν φτάσει, εμείς να κάνουμε μπορούμε
Έργο τρανό κι αντάξιο των ανθρώπων
Που ακόμη και στους θεούς αντισταθήκαν.

...............................................................

Σπρώχτε, σύντροφοι, το πλοίο
Στ΄ανοιχτά, και καθήστε στην αράδα
Σαν άξιοι λαμνοκόποι. Εμπρός τραβάτε
Σχίζοντας ρυθμικά το βοερό κύμα, 
Αφού η καρδιά μου απόφασιν επήρε
Στη μακρινή χώρα να πάω ν΄ αράξω 
Πέρα απ΄τη δύση που βυθίζουν τ΄άστρα.
Κι αν δε μας πνίξει η τρικυμιά, θα πάμε
στα Μακάρια νησιά τον Αχιλλέα
Τον μεγαλόψυχο να ξαναδούμε, 
Αρκετά κατορθώσαμε, μα πάντα
Πολλά μένουν ακόμα για να γίνουν,
Κι αν δυνατοί δεν είμαστε σαν πρώτα
Στα παλιά χρόνια, που δικά μας ήταν
Γη κι ουρανός, είμαστε ακόμη κάτι
Γιατί καρδιές ανδρείες δε θ΄αλλάξουν
Κι αν ο Καιρός κ΄η Μοίρα τις κουράσουν,
Μα στο έργο σταθερή και στον αγώνα
Βαθειά τους ζωντανή θέληση μένει
που δύναμη καμιά δεν τη δαμάζει.      

Alfred Tennyson   -  (Άλφρεντ Τεννυσον)

........................................................................................................

α. Τα αποσπάσματα (πεζό και ποίημα) είναι από τη "Νέα Παγκόσμια ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ", τόμ. Γ΄, σελ. 1053-1054, της ΡΙΤΑΣ ΜΠΟΥΜΗ - Ν. ΠΑΠΑ    

β. Στην ανωτέρω Ποιητική Ανθολογία τα κείμενα είναι με το πολυτονικό σύστημα γραφής.

Βραδιά Πολωνικής Ποίησης

ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΛΩΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 

Η εκδήλωση έγινε στην αίθουσα της "Εταιριας Ελλήνων Λογοτεχνών" την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 19.00, Αθήνα.

Μίλησαν οι: 

*Pawel Krupka (Πάβεου Κρούπκα), Ποιητής - Συγγραφέας, για τον ποιητή Grzegorz Walczak (Γκζέγκοζ Βάλτσακ) και το έργο του "Ελλάς πετρωμένη στον μύθο", 

Piotr  Chrzczonowicz

*Σωκράτης Μελισσαράτος Ποιητής - Συγγραφέας, για  τον  ποιητή  Piotr  Chrzczonowicz (Πιότρ Χστσονόβιτς) και το έργο του "Οι κήποι των      αισθημάτων". 

*Γιώργος Πετρόπουλος, Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας για τον ποιητή και μουσικό Aris Chadzinikolau (Άρης Χατζηνικολάου). 

*Χόρεψε το συγκρότημα της Πολωνικής Σχολής Αθηνών Ζ. Μινέϊκο. 

Οι "dromoi logotexnias", παραθέτουν την..

ΟΜΙΛΙΑ 

του Ποιητή 

ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΕΛΙΣΣΑΡΑΤΟΥ 

για τον Πολωνό ποιητή Piotr Chrzczonowicz (Πιοτρ Χστσονόβιτς) Για το βιβλίο του "Οι κήποι των αισθημάτων" 

Κυρίες και Κύριοι Καλησπέρα σας! 

Αγαπητοί φίλοι από την όμορφη Πολωνία σάς Καλοσωρίζω κι εγώ στη Χώρα μας που τόσο αγαπάτε! 

Είναι τιμή μου που με το έργο σας με καταστήσατε κοινωνό μιας εξαίρετης Ποιητικής και γι’ αυτό σας Ευχαριστώ από καρδιάς! Θα μιλήσω με λίγα λόγια για το Ποιητικό έργο «Οι κήποι των αισθημάτων» του εκλεκτού Ποιητή Piotr Chrzczonowicz (Πιότρ Χστσονόβιτς) με.. 

ΘΕΜΑ: 

Από τους μυχούς του Λυρισμού στις ακρώρειες του Συμβολισμού 

Ο Ποιητής Piotr Chrzczonowicz (Πιότρ Χστσονόβιτς), μ’ ένα πολυσήμαντο ταξίδι στο Χωροχρόνο –παρελθόν, παρόν και μέλλον- ξεναγεί τον αναγνώστη της Ποιητικής Συλλογής του «Οι κήποι των αισθημάτων» μέχρι τις ακρώρειες της ανθρώπινης ευαισθησίας και του Φυσικού κάλλους!

Εδώ ο ίδιος ο συγγραφέας, χαρακτηρίζει το έργο του με τον τίτλο, «Οι κήποι των αισθημάτων», ένα χαρακτηρισμό που ο σκεπτόμενος άνθρωπος τον αποδέχεται, καθώς ο νους του τον αναζητεί ως έναυσμα για ατομικές του προσεγγίσεις. 

Σωκράτης Μελισσαράτος

Η όλη διαδρομή τού Ποιητή στο ποιητικό του «Γίγνεσθαι» είναι εξαίρετη και ως ιστορική πορεία του πνεύματος αλλά και ως φιλοσοφική θέση αποδεχτή. 

Η Ποίησή του μας συντροφεύει λογοτεχνικά και πνευματικά σε ιστορικούς δρόμους δύο Χωρών, της ιδιαίτερης πατρίδας του Πολωνίας και της Ελλάδας! Ο συγγραφέας δεν φείδεται ωραίων στίχων με ιστορικές και πνευματικές αναφορές από την Ελληνική Γραμματεία! 

Είναι ο ποιητής που υμνεί μέσω της ποίησης του την Ελλάδα αλλά και εμπνέεται από το μεγαλείο τού Πνεύματός της! 

Ενδεικτικοί είναι οι στίχοι από το ποίημα «Ευκαιρία».. 

«Αν θέλεις δώσε μου μια ευκαιρία να φυσήξει ο άνεμος της σιωπής, 

ν’ ακούσω τον ψίθυρο της θάλασσας και να ξυπνήσω στον ήλιο 

της Ελλάδας! […] 

Ο ποιητικός του λόγος εδράζεται στους δύο Πυλώνες του, την Πολωνία και την Ελλάδα, σκιαγραφώντας μορφές , χαρακτήρες, στοιχεία της Φύσης, καταστάσεις ανθρώπων με εξαίσιους ποιητικούς στίχους! 

Στη θεματογραφία του η αγάπη, η αυτογνωσία, ο άνθρωπος, η φυσιολατρία, το θρησκευτικό συναίσθημα, ο λυρισμός, ο συμβολισμός με σπουδαία σημαίνοντα και σημαινόμενα, ανεβάζουν τον εκλεκτό Πολωνό ποιητή προς την κορυφή ενός ποιητικού Ολύμπου! 

Στη γραφή τού Ποιητή ο ρεαλισμός είναι στοιχείο αφύπνισης για πνευματική ελευθερία και φιλοσοφικό στοχασμό! 

Στο ποίημα «Η γεύση της ζωής» στίχοι αυτογνωσίας! 

"Όλο και λιγότερος ο εαυτός μου στον εαυτόν μου 

η ροή των νερών όλο και στενότερη.. 

Όλο και πιο συχνά πιστεύω να’ ναι η έσχατη Άνοιξη 

του θαυμασμού.. 

Έχω βαρεθεί τον κόσμο σαν ένα παλιό κοστούμι, 

Σαν ένα σκηνικό της εποχής! 

Στους κάμπους ανθίζουν καρυδιές γλυκά ώριμες… 

Όλο και πιο συχνά σβήνω το φως αγαπώντας το σκοτάδι 
της νύχτας, 

ωσάν αγριόκουρκος του δάσους 

καταγράφω τις ωραίες στιγμές – τις αυγές. 

                                                                                   

Όλο και λιγότερος ο εαυτός μου στον εαυτόν μου, 

όλο και πιο αργά ρέουν τα λόγια.. 

Όλο και πιο σπάνια ανακαλύπτω τις αλήθειες 

φανερωμένες με του φωτός την λάμψη.!" 

Ο Piotr Chrzczonowicz (Πιοτρ Χστσονόβιτς), ανασύρει από την ψυχή τού αναγνώστη τα βάθη των αιώνων, των φορτωμένων με τον αγώνα για την πνευματική ανέλιξη του ανθρώπου και την κατάκτηση πνευματικών κορυφών! 

Η Ποιητική του δείχνει ένα λογοτέχνη που διέπεται από μια ευαίσθητη και αρμονική σκέψη, η οποία αγκαλιάζει την ανθρώπινη ψυχή που χωράει μέσα της όλα τα ωραία, τα μεγάλα και τ’ αληθινά πανανθρώπινα «πιστεύω» και «ιδεώδη»! 

Η εικονοπλασία τού ποιητικού του λόγου αισθητοποιεί και «ανατέμνει» την ποιητική μαγεία της σύμμειξης των αισθημάτων και συναισθημάτων με συνοδοιπόρους τής ποιητικής του έκφρασης στους δρόμους της Λογοτεχνίας, το Λυρισμό και το Συμβολισμό! 

Η Ποιητική του δημιουργία μάς καθιστά γνώστες, λήπτες και δότες μιας ποιητικής μουσικής συμφωνίας - συγχορδίας Υπαρκτού και Ιδεατού! 

Ο λόγος του μεστός, καίριος, ευαίσθητος και ουσιώδης μάς ταξιδεύει μέσα απ’ τους στίχους του έως τα βάθη μιας ποίησης οικουμενικής! Στο έργο του «Οι κήποι των αισθημάτων», λέξεις και στίχοι, εικόνες και σύμβολα ποιούν! 

Στην Ποίηση του Piotr Chrzczonowicz (Πιοτρ Χστσονόβιτς), υπάρχει αυτή η μαγική χημεία, που συναιρεί – ταυτίζει τις λέξεις, τις εικόνες, το στοχασμό, το αίσθημα και το συναίσθημα, με την Ιδεολογική αλλά και Πρακτική Φιλοσοφία. Λέξεις, έννοιες, εικόνες, πράξεις, παρελθόντα, παρόντα και μελλούμενα, αναβρύζουν αυθόρμητα από την εκλεπτυσμένη γραφίδα ενός Ανάλεκτου Νου, αναδυόμενου από το Δημιουργικό Χάος.! 

Πέραν του Ιδεαλιστικού στοχασμού, ο οποίος προβάλλει μέσα από την γραφή του, είναι και εκείνη η Πρακτική Φιλοσοφία, η τόσο προσιτή, χειροπιαστή και αυταπόδεικτη αλλά και πολλές φορές ανείδωτη κι ανείπωτη, που τον οδηγεί στους δρόμους του ορθώς «ποιείν»! 

Στο ποίημα με τίτλο «Ατέλειωτη», εμφανής είναι ο ιδεαλιστικός στοχασμός που αναδύεται μέσα από τους στίχους του! 

«Θ’ αρμενίσω με το κύμα της καταιγίδας προς τ’ άγνωστα, 

η μοίρα καλεί με την παράνοια των πόθων.. 

και είναι μακριά οι αυγές και πιο κοντά τα βασιλέματα.! 

Οι γραμμές του ουράνιου τόξου στην ακτή των ονείρων βουλιάζουν.. 

κι η γη τυλιγμένη στην ομίχλη..! 

Πόσο φως ακόμα θα μου επιβάλεις.. και πόση σκιά.! 

Πόσες νέες λέξεις και ημέρες θα γεννήσεις 

και πόσες θα κάψεις με τη φωτιά των πόθων.. 

την ατέλειωτη.!» 

Ως Μύστης του δημιουργικού Πολωνικού και Ελληνικού ποιητικού πνεύματος, αλλά και ως ελεύθερος άνθρωπος, ο Piotr Chrzczonowicz (Πιοτρ Χστσονόβιτς), προσδίδει στην Ποίησή του μια Οικουμενικότητα, όπως αναφέραμε, η οποία αναδύεται από τη θαυμαστή στιχουργία του με πηγαίο Λυρισμό και επίλεκτο Συμβολισμό! 

Αγαπητέ φίλε Πέτρο, θερμά συγχαρητήρια για την Εξαίρετη Ποίησή σου και πολλές ευχές για Καλό Ταξίδι στο βιβλίο σου! 

Φίλες και Φίλοι σας ευχαριστώ που με ακούσατε! 

Σωκράτης Γερ. Μελισσαράτος 

Το χέρι του φόβου

ΣΠΥΡΟΣ  ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ

Ποιητής

Ο Σπύρος Ζαχαράτος είναι ένας πολυγραφότατος Λογοτέχνης - Ποιητής, που κοσμεί το χώρο της Λογοτεχνίας, τόσο με τη γραφίδα του, όσο και με τη σεμνότητά του! Είναι επίλεκτο Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, καθώς και του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».

Μέσα στα χρόνια της ποιητικής του δημιουργίας έχει να παρουσιάσει αρκετές ποιητικές Συλλογές: α). «Σταλαγμίτες», Μονόφυλλο 1985 , Αίνος 1987, β). «Καταφύγιο», Μονόφυλλο 1989, Αίνος 1991, γ). «Ανασκαφές», Μονόφυλλο 1995, Αίνος 1997, δ). «Φύλακας Φυλαχτών», Μονόφυλλο 2002, Εκδ. Οδός Πανός 2015, ε). «Ερήμην Ερημία», Μονόφυλλο 2004, Εκδ. Οδός Πανός 2017. στ). «Στη φλούδα της καρδιάς»-Στο σώμα της πολιτείας-.

Οι dromoi logotexnias, παραθέτουν τρία ποιήματα του εξαίρετου Έλληνα ποιητή από το βιβλίο του «Στη φλούδα της καρδιάς»-Στο σώμα της πολιτείας-. 

Εκδ. Οδός Πανός Αθήνα, 2019.

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Συστημικοί αναλυτές

τρομοκρατούν

ανυποψίαστους και μυημένους...

Το χέρι του φόβου

το νιώθεις στο δέρμα,

στην ψυχή.

Τρυπάνε το κρανίο,

ειδήσεις 

ξόβεργες θανάτου. 

Γυρίζω στο δρόμο, 

με ακολουθούν 

τ' αδέσποτα όνειρα.

Χωρίς λαιμοδέτη,

χωρίς ταυτότητα,

αρνούμενα την άρνηση!

Ο φόβος έφτασε στις στέγες.

θητεύω στης σιωπής 

τη μοναχικότητα!                  (Σελ. 38)

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΔΑΚΡΥΩΝ

Ίχνη πένθους...

ψάχνω ερμηνείες.

Ιόνιο εικονοστάσι,

την υπομονή ταΐζω                 

στεναγμούς.

Αθωότητα αναζητώ,

μονοπάτι συγκίνησης

επισκέπτης μετρίων,

τ' όνειρο χάνω.

Εντός μου 

αρχιπέλαγος δακρύων,

ανεπίδοτες επιστολές,

τρικυμίες ανείπωτες.

Αποδημίες!

Ονειρεύομαι θαλερούς λειμώνες

στο σώμα της Άνοιξης!          (Σελ. 39)

ΑΠΟΥΣΑ

Λείπεις απόψε...

πού θα σηκώσω το βλέμμα μου

να δω την αλήθεια!

έσπασα το στρείδι,

μύρισα το άνθος.

ρώτησα τη βροχή.

Παντού απούσα!

Ήπια το κύμα, 

μύρισα τον άνεμο,

έλυσα το γρίφο.

Παντού σιωπή...

Λείπεις απόψε...

που να χαρίσω το δάκρυ μου

ψυχή διψασμένη!                 (Σελ. 20)

Σπύρος Ζαχαράτος

Βραδιά Πολωνικής Ποίησης

Η εκδήλωση έγινε στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 19:00. Μίλησαν οι: Pawel Krupka (Πάβεου Κρούπκα) Ποιητής - Συγγραφέας, για τον ποιητή Grzegorz Walczak (Γκζέγκοζ Βάλτσακ) και το έργο του "Ελλάς πετρωμένη στον μύθο", Σωκράτης Μελισσαράτος Ποιητής - Συγγραφέας, για τον ποιητή Piotr Chrzczonowicz (Πιότρ Χστσονόβιτς) και το έργο του "Οι κήποι των αισθημάτων" και ο Ποιητής - Συγγραφέας Γιώργος Πετρόπουλος για τον ποιητή και μουσικό Aris Chadzinikolau (Άρης Χατζηνικολάου). Χορεύει το συγκρότημα της Πολωνικής Σχολής Αθηνών Ζ. Μινέϊκο.

"Ταξιδεύοντας την Τέχνη"

ARTOGETHER 

ΤΕΧΝΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

"Ταξιδεύοντας την Τέχνη"

H ARTOGETHER -ΤΕΧΝΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ (πρώην Very Special Arts Hellas) και το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ παρουσίασαν το Συλλεκτικό Λεύκωμα «Ταξιδεύοντας την Τέχνη» στα εγκαίνια της ομώνυμης έκθεσης την ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 18:30 στο ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΟΜΙΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (Δωρίδος 2 και Λεωφόρος Ειρήνης 14, Ταύρος). 
Ακολούθησε ξενάγηση στην έκθεση με διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα. Η Έκθεση διήρκεσε από 23 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου 2019.

Την εκδήλωση χαιρέτησε η Εκπρόσωπος από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) Ελίνα Κλαριδοπούλου - Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).  
Ομιλητές: 

Φιλαρέτη Παπαδοπούλου - Mέλος του Συμβουλίου της ARTOGETHER – Τέχνη Ατόμων Με και Χωρίς Αναπηρία. 

Ουρανία Αναστασιάδου - Μέλος Ε.Ε.Π. του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών 
και η Υπεύθυνη της Μονάδας Προσβάσιμης Εκπαίδευσης Ελένη Ποταμιάνου – Συγγραφέας. 

Μετά την ανωτέρω παρουσίαση του συλλεκτικού Λευκώματος "Ταξιδεύοντας την Τέχνη" "στο πλαίσιο του Προγράμματος, τόσο το ως άνω λεύκωμα όσο και τα επιλεγμένα πρωτότυπα έργα και χειρόγραφα των λογοτεχνών θα εκτεθούν για χρονικό διάστημα μιας εβδομάδας σε καθένα από τα τέσσερα παρακάτω μουσεία του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς:

* στο Βόλο στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας N. & Σ. Τσαλαπάτα (Φεβρουάριος 2020 

* στα Ιωάννινα στο Μουσείο Αργυροτεχνίας (Μάρτιος 2020)

* στη Σπάρτη στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού (Μάιος 2020

* στην Τήνο στο Μουσείο Μαρμαροτεχνίας. (Ιούνιος 2020) 

Αρωγοί που καθιστούν εφικτό αυτό το πρόγραμμα είναι: "Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος" στηρίζει οικονομικά το πρόγραμμα, Το "Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς" που φιλοξενεί την παρουσίαση του λευκώματος και την έκθεση, η "Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών" (Γραφείο Διασύνδεσης) που επέλεξε τα εικαστικά έργα και προβάλλει το πρόγραμμα και 25 σπουδαίοι Έλληνες λογοτέχνες που το εμπλουτίζουν με τα χειρόγραφά τους. 

Όραμα και σκοπός της ARTOGETHER -ΤΕΧΝΗ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΠΗΡΙΑ (πρώην Very Special Arts Hellas) είναι "ο εντοπισμός και η ευρεία προβολή του έργου Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών με αναπηρία, την αποδοχή από την κοινωνία του δικαιώματος της συμμετοχής τους στην παραγωγή πολιτιστικού έργου, καθώς και την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ διαφόρων μορφών έκφρασης."

***

οι dromoi logotexnias, φιλοξενούν ένα δείγμα από τους 25 εικαστικούς πίνακες και τα 25 Λογοτεχνικά κείμενα του Λευκώματος "Ταξιδεύοντας την Τέχνη", παρουσιάζοντας την αρμονική συνεργασία ενός εικαστικού (Ορέστης Χιώτης) και ενός λογοτέχνη (Σωκράτης Μελισσαράτος).

              Σωκράτης Μελισσαράτος                 Ορέστης Χιώτης

...........................................................................................................

Επιμέλεια: Σωκράτης Μελισσαράτος 

Από το Λεύκωμα "Ταξιδεύοντας την Τέχνη"

Άκουσε την κιθάρα μου

ΑΓΓΕΛΟΣ  ΓΟΝΤΙΚΑΣ

Συγγραφέας-Ζωγράφος

Γράφει ο Σωκράτης Μελισσαράτος

(Ποιητής)

Ο Άγγελος Γόντικας γεννήθηκε στην Πάτρα.Έχει σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών  Folkswangshule, Ντεκόρ - Σχέδιο - Ζωγραφική και Γραφικές Τέχνες στο ESSEN της Δ. Γερμανίας. Από το 1963-1965 διατηρούσε λιθογραφείο offset (όφσετ) στα Πατήσια με τη φίρμα OFFSETGRAFIKER-ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΣ.

Είναι μέλος της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (Ε.Ε.Λ.) Πίνακές του κοσμούν πολλές ιδιωτικές Συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.  

Έχει γράψει δύο (2) ποιητικά βιβλία, πέντε (5) θεατρικά έργα και έξι  (6) μυθιστορήματα. 

Το εικαστικό του έργο έχει επαινεθεί από τη γραφίδα των Ειδικών, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων της πατρίδας του και παρουσιάστηκε σε αίθουσες γνωστές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς από τους ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών που έχουν μιλήσει και γράψει με τα καλύτερα λόγια, για το έργο και τη διαδρομή του εκλεκτού Ανθρώπου, Ζωγράφου και Συγγραφέα στις Τέχνες και τα Γράμματα: τη συγγραφέα Βούλα Διαμιανάκου, τον κριτικό Β. Κουντουρίδη, τον ποιητή Σωκράτη Μελισσαράτο, τον συγγραφέα, πολιτικό και Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Βύρωνα Πολύδωρα, τη συγγραφέα Ντίνα Βλάχου...

Στη γραφή του η ευαισθησία, η καλή προαίρεση προς το συνάνθρωπο, ο πόνος και η αγάπη είναι διάχυτα από μια ψυχή πλημμυρισμένη από όμορφα ανθρώπινα αισθήματα και συναισθήματα! Ενδεικτικό είναι το ποίημα από το έργο του ΣΤΙΧΟΣ-ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ-ΠΟΙΗΣΗ, με τίτλο "Άκουσε την κιθάρα μου" σελ.  22.     

Δεν θέλω σε σένα ποτέ ποτέ,

γράμματα που πονάν να γράφω,

τα χείλη σου να μην μουσκεύουνε 

από τα δάκρυα που στάζω.

Καρδιά μου χαμένη άκου με,

αηδόνι λαβωμένο,

για σένα κλαίει η κιθάρα μου, 

πουλάκι μου χαμένο. 

Έλα γλυκιά μου κάτσε κι άκουσε,

είν' η φωνή της σιωπής μου,

πες ένα γεια σ' αυτό το χωρισμό,

μεγάλο λάθος της ζωής μου.

Καρδιά μου χαμένη άκου με,

αηδόνι λαβωμένο,

για σένα κλαί(ει) η κιθάρα μου,

πουλάκι μου χαμένο.

Η κιθάρα του είναι το μέσον που παντρεύει ο καταξιωμένος ζωγράφος, ποιητής και μουσικός το στίχο, τον ήχο της μελωδίας, τα χρώματα της φύσης, τις ανθρώπινες μορφές με τον ανθρώπινο πόνο αλλά και τη χαρά. Είναι αυτή η έκφραση συναίρεσης-ταύτισης των Ψιθύρων της Φύσης με την ψυχή του Κόσμου!  

Άφησα τελευταίο το εικαστικό έργο του, γιατί ο σκεπτόμενος άνθρωπος βλέποντάς το και μελετώντας το καταλαβαίνει ότι αυτό είναι η πηγή που τροφοδοτεί την ευαίσθητη ψυχή τού καλλιτέχνη και ποιητή, με όλα τα όμορφα αισθήματα και συναισθήματα που αποτυπώνονται στη γραφή του!

Στη ζωγραφική του Άγγελου Γόντικα αβίαστα διακρίνουμε ως κύριο χαρακτηριστικό τα ζωντανά χρώματα, κυρίως τα βασικά. Οι συνθέσεις του ως επί το πλείστον απεικονίζουν τα φυσικά χαρακτηριστικά των εξωτερικών χώρων. Σ' αυτή την περίπτωση δίδεται μεγάλη έμφαση στην πραγματικότητα, δηλαδή στην πραγματική υφή και ειδή, τόσο των πραγμάτων, όσο και στη φυσική αποτύπωση του φωτός! Αυτό ακριβώς το γεγονός μας παραπέμπει από πλευράς Τεχνοτροπίας στον Ιμπρεσιονισμό, (impessionisme) ο οποίος ξεκίνησε από τη Γαλλία κατά τα μέσα του 19ου αιώνα με Εκφραστές τους ζωγράφους: Κλοντ Μονέ, Πιέρ Ωγκύστ Ρενουάρ και ο Άλφρεντ Σίσλεϋ. Τους πρωτοπόρους ακολούθησαν ο Έντουαρτ Κανέ, ο Έντγκαρτ Ντεγκά και αργότερα ο Πωλ Σεζάν.

Ο Άγγελος Γόντικας, άξιος συνεχιστής της Τεχνοτροπίας των μεγάλων Ιμπρεσιονιστών ζωγράφων με τα έργα του αλλά και με την εκλεπτυσμένη γραφίδα του, μας καθιστά διαχρονικά κοινωνούς των μεγάλων αρχών, αξιών και ιδεωδών του Ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος!

Άγγελε Γόντικα σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου 

στα Ελληνικά Γράμματα και τις Τέχνες!

Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 2019               

Σωκράτης Μελισσαράτος

.........................................................................................................   
Πίνακας του Άγγελου Γόντικα.

Φορωνίς

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας

"Φορωνίς" 

(Ἐπύλλιον) 

‘Αναστήλωσις Γιώργος Πετρόπουλος 

[Ἀνασύστασις του ’απωλεσθέντος ἤδη ἀπό τήν ἀρχαιότητα ὁμωνύμου ἔπους, βάσει τοῦ κειμένου τοῦ Ι.Θ. Κακριδή εἰς τό βιβλίον του "Προομηρικά, Ὁμηρικά, Ἡσιόδεια" (Ἀθήνα 1980) σελίδες 50-58] 

                              Α'

[Τῆς Μνημοσύνης κόρη Σύ, στεφανηφόρα Μούσα, 

τραγούδησε γιά τά ἐσθλά τοῦ Φορωνέως ἔργα 

τοῦ ποταμοῦ τοῦ Ἴναχου καί τῆς Μελλίας τέκνον, 

ὅπου γενάρχης τῶν θνητῶν καλεῖται ὑπό πάντων 

και ’απείρας προσέφερε βροτοῖς εὐεργεσίας].                5 

                              Β' 

Ὅταν ὁ Ζεύς βασίλευεν ἐπί τῆς γῆς ἀκόμη 

εἰς βίον Παραδείσιον οἱ ἄνθρωποι ἐζοῦσαν, 

ἐλεύθεροι κι ἀνέφελοι ἐκ τῶν δεινῶν του κόσμου, 

μονήρεις τε καί εὐτυχεῖς εἰς δάση σκιωμένα 

ἐν ἁρμονία θεϊκῆ, γλώσσαν λαλοῦντες μίαν, 

ἐνῶ εἰρήν’ ἠπλώνετο ἐπί τῆς οἰκουμένης 

κι ὅλοι πατέρα ἔλεγαν τον θεῖον Φορωνέα, 

ἀφοῦ αὐτός ἐγέννησε τά πλήθη τῶν Ἑλλήνων.             13

                              Γ΄

Ὅμως οἱ σκόρπιοι ἄνθρωποι ἦτο βεβαία λεία 

ὅλων τῶν ἄγριων θηρῶν εἰς δάση ελοχευόντων 

 δι' ’ὁ καί ὁ τηλεκτειτός ὁ Φορωνεύς ἐσκέφθη
τό πρῶτον εἰς συνοικισμούς πάντες νά μεταγάγη 

καί ἔτσι ἀσφαλέστερον τόν βίον νά διάγουν.                18 

Ἀνέβη εἰς τόν οὐρανόν κι ἐκεῖ τό πῦρ λαμβάνων 

τό σκότος ἐδιέλυσε μελανηφόρου νύκτας. 

Ἀλλά καί πόλιν οἴκησε: τό φημισμένον Ἄργος, 

γιά τό ὁποῖο μάλωσαν ὁ Ποσειδῶν κι ἡ Ἥρα 

ποιός πολιοῦχος θά γενῆ. Ποιός θά γενῆ προστάτης. 

Κριταί τόν Ἀστερίωνα, τόν Κηφισσό κι ἐκεῖνον 

ὤρισαν οἱ ἀθάνατοι σ' αὐτήν τήν διαμάχην 

εἰς τήν ὁποίαν ἡ θεά νίκησε κατά κράτος. 

Γι' αὐτήν, λοιπόν, ‘ὁ Φορωνεύς πρῶτο ναό ιδρύει 

καί τῆς συζύγου τοῦ Διός θεσπίζει τήν λατρείαν 

προσφέροντας θυμίαμα κι αἱματερές θυσίες.                 29

                             Δ'

Ὁπόταν τ' Ἄργος τό κλεινόν εἰς πληθυσμόν αὐξάνει 

ωκύπους σπεύδει ὁ Ἑρμῆς νά κάνη μετοικήσεις 

εἰς τάς ἠπείρους ἅπασας, εἰς ὅλον τόν πλανήτην. 

Ὅμως τάς γλώσσας μπέρδεψε κι ἀσυνεννοησία 

ἐπικρατεῖ εἰς τούς λαούς κι ἐκ ταύτης ἡ ἀμάχη 

γιά κατοχήν βοσκότοπων, κοιλάδων καί ὑδάτων.

Ἐκ τούτου δέ ὁ Φορωνεύς τά ὄπλα ἐφευρίσκει. 

Ἄλλά κι ἡ ’εν ταῖς πόλεσιν κρατοῦσα ἀστασία

τῶν πολιτῶν, πού μάχονται πρός ἴδιον συμφέρον,

τόν θαυμαστόν Διϊφιλον, γιά τό χρυσόν τό γένος,

ἔδοξε δικαστήρια καί νόμους νά ὁρίση.                        40

                             Ε'

Αὐτά ἰδών τά χαλεπά ὁ ἄναρχος Κρονίδης 

πολύ δυσαρεστήθηκε. Ἡ πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου 

ἦτο αἰτία κι ἀφορμή τήν γῆ νά παρατήση 

κι εἰς τοῦ Ὀλύμπου τά λαμπρά τά δώματα ν' ἀνέβη, 

διάδοχον ἀφήνοντας ἐδῶ τόν Φορωνέα.                       45

                             Ζ'

Κι ὁ Φορωνεύς, πού ἔζησε πολλές χιλιάδες χρόνια 

δέν ξέρομεν πώς πέθανε, τό μνῆμα του πού κεῖται, 

ἄν καί γενάρχης ἔγινε στῶν Ἀτρειδῶν τόν οἶκον 

καί τ' Ἄργος νά σεμνύνεται ὡς πιό ἀρχαία πόλις. 

Ἔτσι τό θέλησεν ὁ Ζεύς, ὁ νεφεληγερέτης.                   50


Γιώργος Πετρόπουλος

..............................................................................................................

Σημειώσεις

Ἡ "Φορωνίς" ἀποτελεῖ τήν Ἑλληνικήν βίβλον γεννέσεως" κατ' ἀντιδιαστολήν πρός τήν ἑβραϊκήν. Τό ἐντός ἀγκύλης εὐρισκόμενον Α' ἀποτελεῖ τό εἰκαζόμενον προοΐμιον τοῦ ἐπυλλίου, κατ' ἀναλογίαν τῶν Ὁμηρικῶν προοϊμίων. Τό ἔπος αὐτό, τό ὁποῖον ἦτο μικρόν εἰς τήν ἀρχαιότητα, ἐχάθη λίαν ἐνωρίς. Ἡ ἐνταύθα δέ διαίρεσίς του ἐγένετο βάσει τῶν παρατηρήσεων τοῦ ἀειμνήστου Ι.Θ.Κακριδή. 

Ερμιόνη

PAWEł KRUPKA

(Συγγραφέας-ποιητής-μεταφραστής) 

Ένας Μεγάλος Ελληνιστής και Φιλέλληνας.

"Ο Paweł Krupka γεννήθηκε στην Πολωνία. Είναι φιλόλογος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Βαρσοβίας και διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Νεοελληνικής Φιλολογίας. Εξασκεί το επάγγελμα του διπλωμάτη. Είναι ποιητής, διηγηματογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, βιβλιοκριτικός και τραγουδοποιός. Υπήρξε αθλητής και συμμετέχει στο Ολυμπιακό Κίνημα στον Πολιτιστικό κλάδο. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός."   

                                                          ***

Οι dromoi logotexnias φιλοξενούν τρία  ποιήματα, τού Μεγάλου Ελληνιστή και Φιλέλληνα Πολωνού Ποιητή, Paweł Krupka μεταφρασμένα στην Ελληνική Γλώσσα από τον ίδιο, που φανερώνουν την αγάπη του για την Ελλάδα, και την Ελληνική Παιδεία! 

Ε Ρ Μ Ι Ο Ν Η

Ιδού εσύ λοιπόν

αναπνέεις την θαλάσσια αύρα

στο απόκρημνο ακρογιάλι του Αιγαίου

Σε χαιρετούν πάνω απ’ τα κύματα

οι φάροι της Ύδρας και τα ιπτάμενα δελφίνια

Πώς λοιπόν μπορούσε να σ’ αγκαλιάσει

ο Τοσκάνος ποιητής στη βροχή των πεύκων;

Πάντα ήσουν και θα είσαι εδώ

στο ασημένιο πράσινο των ελαιώνων

στο μαύρο των κυπαρισσιών

και στο χρυσό φύλλωμα των πλατανιών!

                    ***

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

Φανερώνουν μόνο την πλάτη
όταν πλησιάζει ο θαλάσσιος γίγας
Για να κοιτάξει τα γέρα πρόσωπα των αδελφών της Κρήτης
πρέπει να περικυκλώσει τα καμένα τους χέρια
τα διακεκομμένα με πολύχρωμες φλέβες
αίματος φύλων που έρχονται επί χιλιετίες
και κόβουν μάρμαρα και διαβάζουν τα ζώδια
Η Ίος με το βαθύ στόμα
και το απότομο μέτωπο στολισμένο 
με στέμμα χιονόλευκων σπιτιών με γαλάζια μάτια
Η Νάξος με το αιχμηρό διάδημα
πύργων και γκρίζων κορυφών
που πιάνουν τα ελαφρά χελιδόνια των νεφών
απλώνει τα λυγισμένα της μπράτσα
και στο δεξί της χέρι κρατάει την πύλη του Απόλλωνα
Η Πάρος ντύθηκε με γαλήνια πρασινάδα
κι’ ένα περιδέραιο παλαιού ανεμόμυλου
κρέμασε χαριτωμένα με μια λευκή αλυσσίδα
σπιτιών και εκκλησιών
Η Σύρος κοιτάζει αινιγματικά
πίσω από το ελαφρύ φόρεμα
δροσερών ομιχλών
Η Κύθνος κι’ η Κέα σουφρώνουν αυστηρά
τα πέτρινα φρύδια τους

πάνω στο ηλιοκαμένο τους πρόσωπο
Κι’ η ζοφερή Μακρόνησος

που κόβει τον Αιγαίο καθρέφτη του σύμπαντος

με σκληρό λίθινο κοπίδι

                    ***

Θ Η Ρ Α 

Επέλεξε αυτό τον τόπο 

ο ξεχασμένος θεός Ήφαιστος 

και μη προσέχοντας τους φλύαρους 

μαρμάρινους λάτρεις 

του λευκού και του γαλάζιου 

ο ίδιος έκτισε για τον εαυτό του 

ένα ναό 

με τραχείς τοίχους 

από συγκρατημένη μελάνη 

και φλογερή ώχρα 

Τους έχουν στολίσει ο Μαΐστρος και ο Πουνέντες 

με τους μυστικούς μαιάνδρους 

του αερώδους σκαρπέλου 

Και μόνο στην κορυφή 

άφησε ένα ευγενικό διάστημα 

για τα λευκά πέτρινα μπράτσα 

που κρατούν εκατό καμπάνες 

για να κηρύττουν στον κόσμο του Αιγαίου 

την αγία ώρα

Paweł Krupka     Πάβεου Κρούπκα

Στρόβιλοι στο χιόνι

Александр Блок 
Αλεξάντρ Μπλοκ 

(1880 - 1921)

Ο Александр Блок (Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπλοκ), γεννήθηκε το 1880 στην Πετρούπολη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Κατά πολλούς είναι από τους μεγαλύτερους Συμβολιστές της Προεπαναστατικής Ρωσίας. 

Ο ίδιος ο ποιητής θεωρούσε ότι το ποίημά του "Οι Δώδεκα" πως ήταν το αριστούργημά του. Υπήρξε από τους μεγάλους λυρικούς ποιητές μετά τον Αλέξανδρο Πούσκιν. Άφησε το στίγμα του στη Ρωσική ποίηση ανοίγοντας νέους δρόμους ύφους, νεοτερισμού και λεκτικής έκφρασης. Ο Γκόρκι στέλνοντας επιστολή στον Ανατόλι Λουνατσάρσκι έγραψε: "Ο Μπλοκ είναι ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας..." Από την ποίηση τού Μπλοκ εμπνεύστηκαν πολλοί Ρώσοι σκηνοθέτες.

Κατ' επιλογή αναφέρουμε τα έργα: "Φάμπρικα" 1903, "Η πόλη" 1904-1908, "Μάσκα από χιόνι", "Οι Δώδεκα" 1918.

Οι  dromoi logotexnias,  φιλοξενούν δύο ποιήματα του μεγάλου Ρώσου ποιητή.
                 1

Στρόβιλοι από χιόνι

Στρόβιλοι από χιόνι
σβήνουν κάθε ίχνος.
Η αυγή απαλή
μας ξυπνά απ' τον ύπνο.

Αστραπές στο πλάτος
τ' ουρανού μας λάμπουν.
Μαλακό το πάθος
λίκνισμα στους κάμπους.

Κουρασμένα πλήθη
πάλι θ' ακλουθήσω
τη λευκή Κυρία
ίσως συναντήσω..

                  2.

Στη γωνιά του ντιβανιού

Τα δαυλιά μέσα στο τζάκι
Έσβησαν για δες.
Πόσες έσβησε ο αγέρας 
πυρκαγιές...

Πόσα η θάλασσα καράβια
κατάπιε, ναι.
Πόσοι γλάροι κλαιν' στο κύμα, 
αχ καημέ!

Χάθη ο ήλιος απ' τον κόσμο 
και το ξέρω, ωιμέ.
Είμαι ποιητής, καρδιά μου:
πίστεψε σ' εμέ.

Όσα παραμύθια θέλεις 
να σου πω
Κι όσες μάσκες μου ζητήσεις
θα φορώ.

Πού σκιές παίζουνε τόσες
όσες μέσα εδώ;
Που παράξενες εικόνες
νά βρω αλλού μπορώ;

Γονατίζω πάντα κι όπου
 είσαι συ
 Κι απ' το χέρι μου άνθος πέφτει
σα βροχή. 

 Ο Александр Блок (Αλεξάντρ Αλεξάντροβιτς Μπλοκ)

..............................................................................................

 1 & 2. "Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία", Ρίτας Μπούμη - Ν. Παπά, Τόμ. ΣΤ΄.

Τώρα κι εμείς για κει τραβάμε

Сергей Есенин

        (Σεργκέι Γεσένιν - 1895 - 1925)

Ο Сергей Есенин (Σεργκέι Γεσένιν), ήταν Ρώσος λυρικός ποιητής. Υπήρξε από τους πιο δημοφιλείς ποιητές του 20ου αιώνα, με πολυσήμαντο λογοτεχνικό έργο. Γεννήθηκε στο Κονσταντίνοβο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες. Επηρεάσθηκε από τους ποιητές Αλέξαντρ Μπλοκ, Σεργκέι Γκοροντίετσκι, Νικολάι Κλούγιεφ και τον Αντρέι Μπέλυ. 

Ο ίδιος ο Γεσένιν έλεγε ότι ο Αντρέι Μπέλυ του έμαθε τη σημασία της φόρμας, ενώ ο Κλούγιεφ και ο Μπλοκ του δίδαξαν τον πραγματικό λυρισμό. Αυτοκτόνησε στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου το 1925 σε ηλικία τριάντα (30) ετών.

Οι dromoi logotexnias, φιλοξενούν δύο ποιήματα του Ρώσου ποιητή. 

                       1.

Τώρα κι εμείς για κει τραβάμε

Τώρα κ' εμείς για κει τραβάμε λίγοι-λίγοι
στη χώρα αυτή που βασιλεύει η ευλογία κ' η σιωπή.
Ίσως κι εγώ, τα υπάρχοντά μου τα φθαρμένα,
θα πρέπει σύντομα να τα μαζεύω για τα κει.

Δάση μου εσείς αγαπημένα από σημύδες!
Άμμοι της στέππας άμετροι. Και γη μου εσύ!
Μπροστά σ' αυτόν το μέγα πλούτο που μου φεύγει
δε βρίσκει τρόπο η θλίψη να κρυφτεί.

Α, πόσο, πόσο αγάπησα σ' αυτόν τον κόσμο
ό,τι ολοζώντανο τυλίγει την ψυχή,
γαλήνη στις οξυές που ανοίγοντας τα κλώνια
ξεχάστηκαν κοιτώντας τον ορίζοντα τριανταφυλλή.

Μέσα στην ησυχία πλήθος σκέψεις έχω πλάσει,
πλήθος τραγούδια αρμόνισα για μένανε. Γι' αυτό
νιώθω ευτυχής που ανάσαινα και ζούσα
στην αγριεμένη τούτη γη, στον άγριο αυτό καιρό.

Είμαι ευτυχής που φίλησα πολλές γυναίκες,
που μάδησα άνθη, που κυλίστηκα στη χλόη την απαλή'
τα ζώα, σαν τα μικρότερά μου αδέρφια
ποτέ μου δεν τα χτύπησα στην κεφαλή.

Το ξέρω πως εκεί τα δάση δεν ανθίζουν,
δεν κουδουνίζει η σίκαλη τον κύκνειο της λαιμό'
μπροστά σ' αυτόν τον πλούτο που μου φεύγει
με περιτρέχει ρίγος παγερό.

Το ξέρω πως στη χώρα εκείνη δε θα υπάρχουν
οι κάμποι αυτοί που στο σκοτάδι λάμπουνε χρυσοί,
γι' αυτό και τόσον ακριβοί μού είναι οι ανθρώποι
που ζουν μαζί μου πάνω εδώ σ' αυτή τη γη.

                       2.

Όχι φωνές, πικρίες και κλάματα

Όχι φωνές, πικρίες και κλάματα.
Αντίο, μηλιές πούχα αγαπήσει·
μ’ άγγιξε κιόλας το φθινόπωρο
κι η νιότη απόμακρα έχει σβήσει.

Τα καρδιοχτύπια, πάει, περάσανε·
ναι, λίγη ψύχρα – η πρώτη. Το ίσο
χαλί των χωραφιών που αγάπησα
γυμνόποδος δεν θα πατήσω.

Αντίο, ωραίες περιπλανήσεις μου,
των αισθημάτων μου άγρια δάση·
νιότη τρελή που τα τραγούδια μου
παράφορα είχες λαμπαδιάσει.

Κανένα πια τρανό λαχτάρισμα·
μη και μες στ’ όνειρο έχω ζήσει:
Καβάλα σ’ ένα ρόδινο άλογο
μια χαραυγή έχω διασχίσει.

Φύλλα από μαυρισμένο μέταλλο
σπορπάει τριγύρω το σφεντάνι.
Ευλογημένο ας είναι ό,τι άνθησε
πάνω στη γη και θα πεθάνει.

Сергей Есенин (Σεργκέι Γεσένιν)

..............................................................................................
1. Μετάφραση: Κατίνα Ζορμπαλά
2. Μετάφραση:  Γιάννης Ρίτσος