Ο Μύθος της Ιστάρ

Ο ΜΥΘΟΣ  ΤΗΣ  ΙΣΤΑΡ

(2000 π. Χ.)

 «Μέσα στους μύθους της θρησκείας των Βαβυλωνίων, υπερέχει ο μύθος της Ιστάρ, της Αστάρτης του Ελληνο-Ρωμαϊκού κόσμου, και αποτελεί τη μοναδική μπορεί να πει κανείς, μεγάλη θηλυκή θεότητα στο ασσυριο-βαβυλωνιακό Πάνθεο. 

            hypatia.gr 

Η Ιστάρ ήταν η θεά του έρωτα, του πολέμου και της ευφορίας. Οι Ασσύριοι την απεικόνιζαν στα είδωλά τους οπλισμένη με τόξο και βέλη. Ο μύθος της Ιστάρ είναι ό,τι ο μύθος της Περσεφόνης στην αρχαία ελληνική θρησκεία. Η Ιστάρ κατεβαίνει στον Άδη, για να αναζητήσει τον αγαπημένο Ταμούζ, που συμβολίζει τη βλάστηση και την ευφορία και που κάθε φθινόπωρο πεθαίνει για ν'αναστηθεί την άνοιξη. Και τον βρίσκει και τον ξαναφέρνει πάνω στην ωραία πράσινη και ολοβλάστητη γη, για να τον χάση και πάλι το φθινόπωρο.

Κατά τον Έκτο π. Χ. αιώνα, η ασσυριο-βαβυλωνιακή γλώσσα παύει να μιλιέται. Όμως εξακολουθεί να ζει σαν μια νεκρή γλώσσα στις λειτουργικές παραδόσεις της κάστας των ιερέων, και κατά τον Πρώτο αιώνα π. Χ. εξαφανίζεται οριστικά από το πρόσωπο της γης.»     (σελ.  51)

                                      ***

Η Ιστάρ η θεά της αγάπης κατεβαίνει στον Άδη

«Προς το χώμα απ' όπου δε γυρίζεις, τόπο...

Η Ιστάρ, κόρη του Σίν, την προσοχή της έστρεψε

στο σπίτι το σκοταδερό, του Ιρκάλλα κατοικία,

στο σπίτι όπου κανείς σαν μπει δε βγαίνει,

στο δρόμο όπου πάει και δε γυρίζει,

στο σπίτι όπου όποιος μπει το φως δε ξαναβλέπει,

όπου το χώμα είναι τροφή και φαγητό η λάσπη,

δε βλέπουν φως εκεί, στα σκότη κατοικούνε

κι είναι ντυμένοι σαν πουλιά με ρούχα από φτερά.

Στην πόρτα είν' η κλειδωνιά, το χώμα σκορπισμένο.

Η Ιστάρ στο έμπα φτάνοντας τ' αγύριστο της γης,

στο φυλακάτορα, της πόρτας λέει έτσι:

Ε, φυλακάτορα , την πόρτα σου άνοιξε!

Την πόρτα σου άνοιξε να χωθώ μέσα!

Αν δε μ' ανοίξεις και δεν μπω

την πόρτα θα συντρίψω,  την κλειδωνιά θα θρυμματίσω,

θα κομματιάσω το κατώφλι, τις παραστιές θα τις γκρεμίσω,

θα κάνω ν' ανεβούν οι πεθαμένοι, να φάνε και να ζήσουν:

περσότεροι απ' τους ζωντανούς θά 'ναι τότε οι νεκροί! » 

                                      ***

Ύμνος  και  επίκληση  στην  Ιστάρ

« Σε ικετεύω  Δέσποινα  Θεά των Θεών , Ιστάρ , Βασίλισσα όλων των 

πόλεων, οδηγήτρα όλων των ανθρώπων.

Είσαι το φως του κόσμου , είσαι το  φως του ουρανού , δυνατή κόρη 

του Σίν, του θεού της σελήνης... 

Υπέρτατη είναι η δύναμή σου , ω Δέσποινα υψώθηκες πάνω  απ'  ό -

λους τους θεούς. Οι κρίσεις σου είναι πάντα δίκαιες.

Κυβερνάς τους νόμους της γης, τους νόμους τ' ουρανού, τους νόμους 

των ναών
και των ιερών, τους νόμους του σπιτιού και του κρυφού δωματίου. 

Που δεν υπάρχει τ' όνομά σου; σε ποιον είναι άγνωστες οι εντολές σου ; 

Στο όνομά σου η γη κι ουρανοί τρέμουν, οι θεοί τρομάζουν...

Χαμήλωσε το βλέμμα σου στους δυστυχείς και δίνε κάθε μέρα 

δικαιοσύνη στους κατατρεγμένους.

Πόσον καιρό η βασίλισσα του Ουρανού και της Γης, πόσον καιρό,

πόσον καρό ποιμένα των ανθρώπων με τ' ωχρό πρόσωπο, θα σε 

περιμένομε;
Πόσον καιρό, βασίλισσα με τ' ακούραστα πόδια και τα γρήγορα γόνατα,
Πόσον καιρό Δέσποινά μας των Όπλων, Δέσποινά μας των μαχών;
Δοξασμένη είναι κείνη, που όλα τα πνεύματα τ' ουρανού τη φοβούνται,
που υποτάσσει όλους τους δυσαρεστημένους θεούς, που εξουσιάζει
όλους τους άρχοντες...
Συ που κάνεις ν' ανοίγει η κοιλιά των γυναικών, μεγάλο είναι το φως σου.
Λαμπρό φως τ' ουρανού, φως του κόσμου, συ που φωτίζεις όλα τα μέρη
που κατοικούν οι άνθρωποι.
Θεά των ανδρών, θεά των γυναικών, η σοφία σου είναι μεγάλη
και δεν την φθάνει ο νους μας.
Εκεί όπου λάμπεις, οι νεκροί ξαναγεννιώνται, οι άρρωστοι σηκώνονται
και περπατούν.
Το πνεύμα του άρρωστου ανακουφίζεται, όταν κοιτάς το πρόσωπό του.
Ως πότε, ω Δέσποινα, οι εχθροί θα μ' έχουν κάτω από τα πόδια τους;
Δόσε εντολή και στην προσταγή σου ο οργισμένος θεός θα φύγει.
Η Ιστάρ είναι μεγάλη, η Ιστάρ είναι βασίλισσα! Η Δέσποινά μας
είναι δυνατή,
Η Δέσποινά μας είναι βασίλισσα, η Ιννινή η κραταιά κόρη του Σίν.
Κανείς δεν μπορεί να της παραβγεί. »

 Ο  Μύθος της Ι σ τ ά ρ

.............................................................................................................................................................

α). Από τη Νέα Παγκόσμια ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ , Ρίτας Μούμη -Παπά, Τόμ. Α΄ , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ.
β). Αγνώστων ποιητών