ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Η Λυπημένη
Στην πέτρα της υπομονής
κάθισες προς το βράδι
με του ματιού σου το μαυράδι
δείχνοντας πως πονείς
κι είχες στα χείλια τη γραμμή
που είναι γυμνή και τρέμει
σαν η ψυχή γίνεται ανέμη
και δέουνται οι λυγμοί
κι είχες στο νου σου το σκοπό
που ξεκινά το δάκρυ
κι ήσουν κορμί που από την άκρη
γυρίζει στον καρπό,
μα της καρδιάς σου ο σπαραγμός
δε βόγγιξε κι εγίνη
το νόημα που στον κόσμο δίνει
έναστρος ουρανός.
Γιώργος Σεφέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου