Η Σποδός της Υπατίας

   

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ

Ποιητής

[...] Κύριλλος (Εκνευρισμένος)

Δεν ήρθαμε εδώ να διαφωνήσουμε
μα για να βρούμε τις κοινές μας τις αλήθειες.

Υπατία 
Αν είν' αυτή στ' αλήθεια η πρόθεσή σου
μαζί με σένα και εγώ. Μόνο που δύσκολα
η Επιστήμη συμβαδίζει με το Δόγμα.
Την πάσαν ώρα π' ανεπίστρεφτα διαβαίνει
δυό μυλόπετρες αλέθουνε το νου μας,
μια είναι η Σκέψη, κι η άλλη, η Φαντασία.
Κι όσο πιο γρήγορα γυρίζουν στο κεφάλι
τόσο καλύτερα για μας.

Β. Ιερωμένος

Κάνε το λόγο σου ν' ακούγεται απλούστερος
όπως ο λόγος ο απλός της εκκλησίας
που ρέει σαν ζείδωρο νερό.

Υπατία
Αν είναι ζείδωρο το νερό από την κρήνη
το διψασμένο πνεύμα θα το κρίνει...

Α. Ιερωμένος
Άφησε τις παραβολές,
σαν μαθηματικός που είσαι
τον λόγο πιο τετράγωνο να ορθώνεις
και πιο σεμνό! Μια απορία μας διακατέχει.
Το Σύμπαν, λένε ότι διδάσκεις
πως δεν γεννήθηκε όπως το λέει η Εκκλησία.

Υπατία
Το Δόγμα ή αυτά που εσύ πιστεύεις;
Α. Ιερωμένος
Το ίδιο είναι και τα δυό.

Υπατία
Σ' αυτό λαθεύεις, γιατί κάθε εκκλησία
γέννημα είναι της δικής της εποχής,
για να εκφράσει τους λαούς που την πιστεύουν.
Διαχρονική θα είναι μόνο εκείνη
που αγκαλιάζει αυταπόδεικτες αλήθειες,
αλλά και που μπορεί να προσαρμόσει
το Δόγμα της στις γνώσεις που αλλάζουν.

Α. Ιερωμένος
Και ποια είναι η αυταπόδεικτη Αλήθεια;

Υπατία
Η λευτεριά του Νου! Αν έχεις άλλη να την πεις! [...]

Γεώργιος Πολυκράτης
..................................................................................................................................................
(Απόσπασμα από το θεατρικό έργο "Η ΣΠΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ", σελ. 22-23,
Εκδ. Σ.Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ, Αθήνα 2015